น้ำหวานลุกขึ้นมาจากเตียงทำอาหารเช้าให้พีรพลเหมือนปกติ เขาอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เห็นเธอยืนเหม่ออยู่โดยที่มือยังจับทัพพีทำอาหารอยู่ในหม้อ
“ยืนเหม่อแบบนั้นเดี๋ยวก็ไหม้กันพอดี...”
เธอสะดุ้งตกใจรีบก้มมองดูอาหารที่อยู่ในหม้อแล้วก็รีบปิดแก๊สทันที
เขามองดูเธอนิ่งๆแล้วก็เดินไปนั่งรออาหารบนโต๊ะทานข้าว เธอยกข้าวต้มมาเสริฟเขาตรงหน้าแล้วกำลังจะเดินไป
“เดี๋ยวสิ...”
เขาเรียกเธอเธอจึงหยุดชะงักหันมามองเขา
“คะ...?”
“ไปตักข้าวต้มมาอีกชามแล้วมานั่งทานด้วยกัน...”
“หวานยังไม่หิวค่ะ...”
“ไปตักข้าวต้มมา...นี่เป็นคำสั่ง”
เธอมองหน้าเขาอย่างไม่พอใจนักแต่ก็ยอมทำตามเขาเพราะไม่อยากเถียงด้วย
“มานั่งตรงนี้...”
เธอตักข้าวต้มเสร็จกำลังจะเดินไปนั่งตรงข้ามเขา แต่เขาเรียกให้เธอมานั่งใกล้ๆ เธอจึงจำยอมมานั่งข้างเขา
“ทานสิ...”
เขาทานข้าวต้มไปได้ 2-3 คำแล้วแต่เธอยังนั่งนิ่งอยู่ เขาจึงบังคับให้เธอทานเธอจึงต้องจำใ
