ลำแสงสีขาวสว่างจ้าส่องบนใบหน้าของเธอ “นั่นใคร! กล้าดียังไงมาลักพาตัวหญิงสาวคนนั้นไป ยกมือขึ้นมอบตัว!”
ลอเรลตกตะลึง
เธอลักพาตัวจูลี่ตั้งแต่เมื่อไหร่?
“ฉันไม่ได้...” ก่อนที่เธอจะอธิบายได้ บอดี้การ์ดที่ประตูก็ก้าวไปข้างหน้าแล้วชี้หัวเธอด้วยความเย็นชา
ลอเรลตกใจมากจนหน้าซีด เธอรีบยกมือขึ้น
"อย่า... อย่าหุนหันพลันแล่น! ฉันไม่อยากลักพาตัวหญิงสาวของคุณจริงๆ......"
เธอจะทนได้อย่างไรกับการลักพาตัวผู้หญิงที่น่ารักเช่นนี้ในเมื่อเธอไม่มีเวลาพอที่จะรักเธอ!
ในวินาทีถัดมา บอดี้การ์ดก็เปิดทางให้เกรการีซึ่งสวมชุดคลุมสีเข้มโดยอัตโนมัติ เขาก้าวเข้ามาในห้องใหญ่ ผิวที่มืดมนของเขาเป็นเหมือนซาตานที่ออกมาจากนรก
เมื่อเขาเห็นใบหน้าของลอเรลชัดเจน บรรยากาศรอบตัวเขาก็เย็นลงอย่างเห็นได้ชัด เขาพูดอย่างเย็นชาว่า “เห็นได้ชัดว่าคำเตือนที่ฉันให้นายครั้งสุดท้ายยังไม่พอ นี่แกจะมาโลภลูกสาวฉันอีกแล้ว!”
