แววตาไม่เต็มใจปรากฏให้เห็นในดวงตาที่สดใสของจูลี่ เธอกอดคอเกรกอรี่แน่นขึ้นด้วยมือเล็กๆ อ้วนๆ ของเธอ
น่าเสียดายที่ผู้ใหญ่ไม่ได้สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยนี้ พวกเขาแค่คิดว่าเธอติดพ่อมากเกินไป
เกรกอรี่รู้สึกพอใจไม่น้อยเมื่อเห็นว่าลูกสาวอันมีค่าของเขาติดเขามาก แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกสงสารเธอ เขายิ้มเยาะใส่ไดอาน่าอย่างไม่พอใจและเดินไปที่คฤหาสน์โดยไม่หันกลับมามอง
“...”
ไดอาน่ากัดฟันด้วยความโกรธ พวกเขากล้าเพิกเฉยเธออย่างนั้นได้อย่างไร!
เธอมองดูร่างของเกรกอรี่ที่กำลังถอยห่างออกไปและเด็กสาวตัวน้อยในอ้อมแขนของเขา สายตาของเธอจับจ้องไปที่แผ่นหลังของจูลี่ ความชั่วร้ายที่เห็นได้ชัดออกมาจากดวงตาของเธออย่างแปลกประหลาด เพราะมันไม่ได้สื่อถึงความรู้สึกที่อ่อนโยนจากความรักของแม่เลย
พ่อบ้านซึ่งยืนอยู่ไม่ไกลมากนักก็ส่ายหัวกับฉากที่ย้อนแย้งนี้
การแสดงของไดอาน่าสอดคล้องกับชื่อเสีย
