เกรกอรี่จ้องไปที่เครื่องแบบราคาถูกของลอเรลและใบหน้าเล็กๆ ที่ไม่ได้แต่งแต้มของเธอ เขาพูดอย่างมั่นใจ “เสื้อผ้า กระเป๋า เครื่องประดับ เครื่องสำอาง สิ่งที่เธอต้องการ ฉันจะให้เธอทั้งหมด!”
นั่นเป็นข้อเสนอที่ไม่อาจต้านทานได้ ไม่มีผู้หญิงคนใดที่มีภูมิคุ้มกันต่อสิ่งเหล่านั้น
ลอเรลหัวเราะออกมา
เธอจ้องไปที่ใบหน้าของเกรกอรี่ ให้ความสนใจกับรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ที่เขาแสดงออกมา พยายามตรวจหาร่องรอยของความชั่วร้ายในนั้น แต่เขาดูจริงใจอย่างยิ่ง
เห็นได้ชัดว่าคำพูดเหล่านี้ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น
ลอเรลค่อยๆ หยุดหัวเราะ “เกรกอรี่! ฉันแนะนำให้คุณรีบไปรักษาเสียเถอะ ถ้าคุณป่วย! ไม่เพียงแต่เย่อหยิ่ง แต่ยังเป็นโรคจิตเภทด้วย ยังไงคุณก็รวยมากอยู่แล้ว คุณควรไปพบนักจิตวิทยาเสียดีกว่า... อะแฮ่ม ... เอามือออกไป..."
เสียงของเธอค่อยๆ เบาลง
เกรกอรี่กระชับนิ้วรอบคอของเธอ และดวงตาสีน้ำเงินเข้มขึ้น
เขากัด
