บทที่ 5.1 ลงโทษ
“ออกจากจวนโดยไม่ได้รับอนุญาตมีโทษ ข้าจะพาท่านไปรับโทษที่จวน”
หลังจากเอ่ยประโยคนี้จบเกาเฉิงหนางก็ก้าวขึ้นรถม้าในทันทีซือซือที่ก่อนหน้านี้นั่งมาด้วยกันกับผู้เป็นนายจึงต้องออกมาเดินข้างรถม้า นายกองสวีเห็นเช่นนั้นก็อุ้มนางขึ้นนั่งบนม้าของเขา
“นายกองสวี ท่าน...”
“ระยะทางไกลไม่น้อย เจ้านั่งม้าไปกับข้าน่าจะดีกว่าเดินไป”
ใบหน้าของซือซือพลันร้อนผ่าว หากแต่เมื่อคิดถึงระยะทางจากตลาดไปยังจวนพยัคฆ์ก็ไกลไม่น้อยจริงๆ แต่ไม่รู้เพราะม้าตัวนี้ฝึกฝนมาไม่ดี หรือเป็นนายกองสวีที่ควบคุมม้าได้ไม่คล่อง จังหวะการเดินของม้าจึงไม่สงบนัก ซือซือที่พึ่งนั่งบนหลังม้าครั้งแรกจึงหวาดหวั่นจนตัวเกร็ง
“ไม่ต้องกลัว ข้าไม่ให้เจ้าตกไปหรอก”
เสียงแผ่วเบาดังมาจากเบื้องหลังก่อนที่เอวบางจะถูกแขนแกร่งข้างหนึ่งโอบกอดดึงรั้งจนแผ่นหลังบางแนบชิดอกแกร่ง หัวใจของสาวใช้ตัวน้อยพลันสั่นสะท้านเต้นระรัว สองแก้มแดงก่ำ
