“เอวา !... สะ บายดีค่ะ” หมอดินซอยเอวถี่รัว จนฉันหลับตาลงกัดปากตัวเองแน่นเอามือปิดปากส่ายหน้า
(“แน่ใจนะ”)
“ค่ะ เอวา กะ อ๊ะ! ออกกำลังกาย” ฉันพยายามเอาสะโพกถอยห่าง แต่หมอดินก็ล็อกเอวฉันไว้แน่น ก่อนจะออกแรงกระแทกบั้นท้ายอย่างหนักหน่วงจนฉันปวดจุกตรงหน้าท้อง
“ซี้ด! อ้า” เสียงครางหมอดินดังเล็ดลอดเข้ามาในสาย
(“ลูกทำอะไรอยู่กันแน่เอวา แล้วเสียงเมื่อกี้อะไร”) พ่อยังคงถามด้วยน้ำเสียงสงสัย ฉันก็เอาแต่มุดหน้าลงกับหมอนเพื่อปิดเสียงลามกออกไปให้พ่อได้ยิน
“เอวามากับปุ้ยน่ะค่ะ อื้อ ปุ้ยกินของเผ็ดค่ะ” พยายามคงเสียงให้ปกติที่สุดแต่หมอดินก็เพิ่มความถี่ระรัวเข้ามาอยู่แบบนั้น จนเกิดเสียงดัง ‘ตับ ตับ ตับ’ เป็นจังหวะถี่ยิบจนศีรษะของฉันโยกเอนไม่หยุด
(“เสียงอะไร ลูกทำอะไรกันแน่เอวา”)
“อะ เอวาขอวางสายก่อนนะคะ... อ๊ะ!” วางสายจากพ่อหมอดินก็เร่งจังหวะแบบรุนแรงจนฉันฟุบหน้าลงกับหมอน ให้ตายเหอะ คนบ้า! “ระ เร็วกว่
