“ดินแดนนี่ลูก...” แม่เงียบลงไปอีกครั้งราวกับไม่เชื่อกับคำพูดของผม “ลูกไม่คบกับเธอแน่แม่รู้”
“ผมคบกับเอวาจริงๆ ครับ ผมไม่ได้โกหกเพราะผมไม่เคยทำแบบนั้น” พ่อแม่รู้ดีว่าสิ่งที่ออกมาจากปากของผมทุกอย่างมันออกมาจากหัวใจและมันคือความจริงที่ต่อให้แม่ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อ ท่านทั้งสองคนรู้ดีกว่าผมไม่เคยคิดจะโกหกเลยสักครั้งตั้งแต่เด็กจนโตมาอายุสามสิบสอง ผมไม่มีความจำเป็นที่จะต้องโกหก “แม่จะมองไม่เห็นความดีของเอวาก็ไม่เป็นไร แต่ผมเห็นครับ เห็นว่าเธอดูแลและห่วงใยผมมากแค่ไหน”
“แม่ไม่เชื่อหรอก” แม่ลุกขึ้นยืนก่อนจะมองผมและพ่อสลับกันไปมา “ดินแดนไม่มีวันคบกับใคร”
“ผมขอโทษ แต่ผมทำไปแล้ว”
“แล้วเรื่องนั้นล่ะ ดินลืมมันไปได้เหรอ?”
“พอสักที” พ่อยกมือห้ามปรามก่อนที่แม่จะได้พูดอะไรบางอย่างออกมา “ตอนนี้ เวลานี้ชีวิตของดินแดนเขาจัดการของเขาได้... เราเป็นพ่อแม่ที่ไม่จำเป็นต้องบังคับหรือยื่นอะไรให้เขาอีกต่อไป ดิน
