บทที่ 4
“เตชินทร์”
ฉันกระซิบเบาๆ ที่หน้าประตูของเตชินทร์ที่อยู่ห่างไกลจากห้องของฉันและพ่อ ตบมือลงบนประตูมองไปตามทางโถงที่มือสนิทรอกว่าพ่อจะนอนก็ล่อไปตีหนึ่งไม่รู้ว่าทำไมถึงยังไม่นอนสักที พอเห็นแสงไฟลอดจากห้องพ่อมืดสนิทฉันถึงได้ย่องไปยังห้องของเตชินทร์ที่ตอนนี้ยังไม่ยอมจะเปิดประตูให้ฉันเลย
“คุณเอวามีอะไรครับ?” พูดออกมาจากบานประตู แต่ไม่ยอมเปิดให้เนี่ยนะ
“เปิดประตู”
“มีอะไรก็พูดมาเลยครับ”
“ไม่” ตอบกลับเสียงแข็ง “ถ้าไม่เปิดประตูฉันก็จะยืนรออยู่ตรงนี้”
เงียบไปทันทีพร้อมกับประตูที่เปิดขึ้นตามด้วยร่างสูงที่สวมกางเกงยีนขาดๆ กับเสื้อกล้ามสีขาวที่เผยให้เห็นมัดกล้ามไปทุกสัดส่วน ฉันเดินแทรกตัวเข้าไปในห้องของเตชินทร์ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงตวัดขาไขว่ห้างมองคนตัวสูงที่ยืนกอดอกพิงกำแพงพลางเบือหน้าไปทางอื่น
“คุณเอวามีอะไรจะพูดกับผมเหรอครับ?”
“หันหน้ามาก่อน” ไม่ตอบคำถามเขา แต่บังคับให้เตชินทร
