ไม่คิดจะตอบอะไรเขาแต่กลับเปิดประตูรถลงปิดประตูอย่างแรง ก่อนจะสาวเท้าเดินจากกลางถนนที่รถติดแหงก ฉันก็เดินดุ่มๆ ขึ้นฟุตบาท ฉันโมโหมากจนเกือบจะง้างมือตบหน้าและปากดีๆ นั่นแล้ว แต่สิ่งที่ทำได้คือการพาตัวเองออกมาจากสถานการณ์นั้นเพื่อไม่ให้ทุกอย่างมันแย่ลง ฉันเกลียดคำพูดคำจาของเตชินทร์มากเขาไม่เคยแม้แต่จะพูดจาทุเรศๆ ใส่ฉันเลยนะ แล้วนี่มันอะไรกัน? เกิดอะไรขึ้นกับเขา หมอดินไปทำอะไรให้เขาถึงได้แสดงท่าทางไม่ชอบเขาขนาดนั้น
ถูกแล้วที่เขาพูด ฉันเคยเอ่ยปากว่าจะไม่คบกับผู้ชายคนไหน
ใช่ ฉันรู้สึกดีกับหมอดิน... แค่รู้สึกดีไม่ได้หมายความว่าเขาจะสนใจฉันนี้ อีกอย่างมันก็เป็นครั้งแรกด้วยซ้ำที่ฉันมองคนอื่นนอกจากพ่อ เตชินทร์
หมอดินทำให้ฉันเปลี่ยนไป เปลี่ยนไปจนฉันรู้สึกผิดมากไม่ใช่เพราะใคร แต่ฉันโทษตัวเองที่รู้สึกกับเขาแบบนั้นทั้งที่มันไม่ควรเกิดขึ้นด้วยซ้ำ
มาถึงห้องเสื้อของตัวเองก็เหงื่อโชกทั้งตัวเลยล่ะ โยนกระ
