“ทำไม?”
“อะไร”
“เธอน่ะ ทำไมถึงได้ทำดีกับผม” เจคสูบบุหรี่จนหมดมวนอีกครั้ง เขาก็เงยหน้าพ่นควันไปอีกทาง “ชอบผมเหรอ?”
“จะบ้าหรือไง!”
“หึ” หัวเราะบ้าอะไรก่อน มาหาว่าฉันทำแบบนี้เพราะชอบเขา ไม่ตลกด้วยนะ “ขอบคุณครับ”
“เจค”
“ผมไปทำงานก่อน”
เขาเดินสวนฉันพลางโบกมือทิ้งท้าย ให้หลังเขาฉันได้ยิ้มขำกับเด็กคนนั้น ชีวิตเขามันลำบากมากเลยสินะ ฉันไม่อยากจะคิดด้วยซ้ำว่าอยู่มหาลัยจะโดนพวกนั้นตอกย้ำความไม่มีของเขายังไง ฉันแค่อยากให้เขาอดทน เข้มแข็งให้มากกว่านี้ เขาจะได้อยู่บนโลกที่โหดร้ายใบนี้ให้ได้
ฉันยืนอยู่บนดาดฟ้าสักพักก็ลงมาที่ห้องเสื้อ ระหว่างนั้นฉันกลับรู้สึกว่ามีคนจ้องมองฉันอยู่ เวลาหันกลับไปมองก็ไม่เห็นมีใครน่าสงสัย จะว่าคิดมากก็ยังไงอยู่ มานั่งด้านหลังตามเดิมก็หยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาดู ดวงตาก็เบิกกว้างขึ้นเมื่อเห็นข้อความไลน์จากหมอดิน
din :: ขอบคุณสำหรับกาแฟครับ
เขาตอบมาแค่นี้ฉันก็เลยรู้สึกน้
