NAKAUPO ako sa lobby nang isang bahay tuluyan kung saan ako dinala ng Mahal na hari, tulala ako at hindi ko alam ang gagawin ko. Matapos ang matagal kong pag-iyak ay napagtanto ko ang isang bagay. Mahina pa rin pala ako, hindi ko pa rin nakakalimutan ang mga nangyari noon.
Tiningnan ko ang Mahal na Hari, “umuwi na lang tayo. Hinahanap na tayo sa palasyo,” sabi ko sa kaniya. Ibinigay niya ang ilang barya sa isang matandang babae na tinuro naman sa kaniya ang kwartong gagamitin. He turned his gaze at me at lumapit na rin siya.
“Hindi pwede,” sagot niya sa akin.
“Gusto ko ng magpahinga, Mahal na Hari. Gusto ko na lang na umuwi...” saad ko sa kaniya. “Kaya kita dinala dito. Magpapahinga tayo,” sagot niya sa akin.
“Gusto kong mapag-isa sa kwarto ko.” pakiusap ko sa kaniya.
“Kaya kita din
