พยัคฆราช

บทที่ 15

"คุณโกรธแค้นอะไรฉันนักหนา" มือเรียวพยายามจะดึงกลับมาจากการเหนี่ยวรั้งของเขาไว้ แต่ก็ไม่เป็นผล "ฉันเจ็บนะ"

"ฉันรู้ว่าทุกคนเกิดมาก็ต้องการเงิน ต้องการชีวิตที่ดีขึ้น แต่ช่วยใช้จิตสำนึกอันที่มีน้อยนิดของเธอ ไตร่ตรองดูบ้าง"

"นายคงคิดได้แค่นี้ใช่ไหม ได้..ถ้านายอยากให้ฉันเป็นแบบนั้นนัก..ฉันก็จะเป็น"

"เธอ!!" ฝ่ามือของคนตัวโตสะบัดขึ้นมาแบบโมโห จนทำให้เธอต้องรีบหลับตาลง เพราะถ้าหลบยังไงก็คงหลบไม่พ้น ทั้งถูกเหนี่ยวรั้งไว้แบบนี้

พยัคฆราชพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเอง มือของเขาข้างที่ยกขึ้นมา ค่อยๆ กำมันลง เสียงกัดฟันทำให้คนตรงหน้ารู้สึกหวาดกลัวจนตัวสั่น เธอหลับตาอยู่แบบนั้น คอยว่าเมื่อไรเขาจะตบ

สามวันต่อมา.. ที่บริษัท

"พรุ่งนี้แล้วสินะที่พี่ลินจะลาคลอด" วรรณาพูดขึ้นในขณะที่ทุกคนกำลังทำงานอยู่

"แล้วไง" หยกก็เลยถามกลับ เพราะเรื่องนี้ทุกคนในแผนกรู้กันดีอยู่แล้ว

"ก็คุณแสนสวยจะได้รับตำแหน่งเป็นหัวหน้าแผนกไง"

"อืม..แล้วไงต่อ"

"จะแล้วไงล่ะ..เราก็ต้องมีเลี้ยงฉลองกันหน่อยสิ"

"จริงด้วย" หลายคนพูดขึ้นพร้อมกัน

แต่ตอนนี้แสนสวยกำลังเคลียร์งานตรงที่เธอรับผิดชอบ เพราะเธอต้องได้ย้ายเข้าไปอยู่ในห้องของหัวหน้าแผนก จนไม่มีเวลาสนทนากับพวกเพื่อนๆ แต่ก็ฟังอยู่

"คุณแสนสวยช่วยสนใจพวกพี่หน่อยสิคะ เราจะเลี้ยงฉลองที่ไหนกันดี..บ้านคุณแสนสวยดีไหม"

"บ้านฉันเหรอคะ" ใบหน้างามเงยหน้าขึ้นมองเพื่อนร่วมงานแบบตกใจ ถ้าเลี้ยงที่บ้านเราน่ะเหรอ รับรองหมาตัวนั้นคงกัดไม่ปล่อยแน่

"จริงด้วยเรายังไม่เคยไปเที่ยวเล่นบ้านคุณแสนสวยกันเลย ถือโอกาสนี้ดีกว่าไหม" ทุกคนถือว่าร่วมทำงานกันมาหลายปีแล้วต่างก็สนิทสนม แสนสวยไปเที่ยวเล่นบ้านเพื่อนก็หลายครั้ง

"คือ..เออ.. สวยขอรีบเคลียร์งานก่อนนะคะ" ไม่รู้ว่าจะบอกเพื่อนๆ ยังไงดี

"ถ้างานอันไหนค้างให้พวกเราช่วยเก็บรายละเอียดให้ก็ได้ค่ะ"

15 : 45 น. วันเดียวกัน..

ตอนนี้แสนสวยเคลียร์งานเสร็จหมดแล้วก็เลยต้องรีบเก็บของที่โต๊ะไว้ เพราะพรุ่งนี้เช้าจะได้เอาเข้าไปในห้องทำงานใหม่ แบบไม่ต้องได้มาเก็บอะไรอีกแล้ว

19 : 00 น. ที่บ้าน

ก๊อก ก๊อก

"คุณแสนสวยคะคุณท่านให้มาตามลงไปทานข้าวค่ะ"

"สวยกินมาจากที่ทำงานแล้วค่ะ ฝากบอกคุณแม่ด้วยนะคะ" หญิงสาวรีบเดินมาเปิดประตูเพื่อบอกกล่าวกับแม่บ้าน

ที่จริงยังไม่ได้กินหรอก แต่ก็ซื้อขนมมาตุนไว้ในห้องแล้ว เพราะตั้งแต่วันนั้น เธอก็ไม่ลงไปร่วมทานข้าวกับครอบครัวของเขาอีกเลย

ถ้าวันนั้นพ่อกับแม่ของเขาไม่กลับมาก่อน อยากจะรู้เหมือนกันว่าเขาจะตบไหม

เช้าวันต่อมา

"ทำไมออกไปเช้าจังเลยล่ะลูก ทานข้าวเช้ากับแม่ก่อนสิ" อัปสรสุดาถามขึ้นเมื่อเห็นว่าแสนสวยกำลังจะเดินออกไป

"วันนี้มีงานแต่เช้าค่ะ" เพราะเธอต้องไปย้ายของที่เก็บไว้เข้าไปในห้อง ตอนนี้ห้องนั้นคงจะว่างแล้ว

"อีกไม่กี่วันแม่ก็จะเดินทางไปกับพ่อแล้วนะ"

"ค่ะ"

"อยู่ทางนี้ก็ดูแลบ้านให้ดีด้วยนะ แม่ฝากป้าแม่บ้านไว้แล้วล่ะ"

"ค่ะ" รู้สึกหดหู่ใจขึ้นมา ทั้งๆ ที่ทำใจไว้มากแล้วนะ หวังว่าช่วงที่พ่อกับแม่ของเขาไม่อยู่บ้าน เขาก็คงจะไม่อยู่เช่นกัน

[บริษัท]

"หัวหน้ามาแล้ว" เพื่อนที่ทำงานเริ่มทยอยกันเข้ามาในแผนก

"หัวหน้าที่ไหนคะ" หญิงสาวพูดพร้อมกับยกเอากล่องข้าวของที่เธอเก็บไว้ตั้งแต่เมื่อวานนี้เพื่อที่จะนำเข้าไปเข้าไปในห้องทำงาน

"ให้พวกพี่ช่วยไหมคะ"

"ไม่ต้องหรอกค่ะของมีไม่เยอะ" ว่าแล้วคนตัวเล็กก็หอบของเดินตรงไปที่ห้อง

"ที่แผนกนี้เลยค่ะ"

ในขณะที่แสนสวยหอบของเดินกำลังจะเข้าประตูห้อง ก็ได้ยินเสียงอรชรเลขาของท่านรองประธานเข้ามาในแผนก

ทุกคนที่อยู่ในแผนกต่างก็มองไปแบบสงสัย

"นี่คือห้องทำงานของคุณซาร่าค่ะ" อรชรพาซาร่าเดินเข้ามาในห้องของ ลิน ซึ่งมีแสนสวยยืนอยู่ตรงหน้าประตู พอทั้งสองเดินเข้ามาเธอต้องได้รีบหลบ

"ขอบคุณคุณอรชรมากนะคะ" ซาร่ากล่าวขอบคุณอรชรแล้วก็เดินไปทิ้งตัวลงนั่งที่โต๊ะประจำตำแหน่งของหัวหน้าแผนก "นั่นของอะไรคะ" ซาร่าหันมาให้ความสนใจกับคนที่กำลัง หอบกล่องของที่อยู่ในมือซึ่งตอนนี้เธอทำอะไรไม่ถูก