ตอนที่ 15
“ข้าไม่อยากเป็นลูกน้องของท่าน” มูนาปฏิเสธด้วยน้ำเสียงเกือบจะกระชาก สาวเท้าก้าวถอยหลังจนไปสะดุดเนินทรายจนล้มลงไป แต่มีอ้อมแขนแกร่งถลาเข้ามารับไว้ได้ทันก่อนที่หญิงสาวจะล้มหงายหลังลงไปนอนคลุกเม็ดทราย
“ปล่อย! ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้!” ตามประเพณีหญิงชายไม่ควรอยู่ใกล้กันหรือแม้แต่แตะต้องตัวกัน มูนาจึงร้องสั่งเสียงหลง โดยลืมไปเสียสนิทว่าตัวเองต้องดัดเสียงให้เป็นผู้ชาย ทำให้เสียงที่เปล่งออกไปจึงแหลมสูง เรียกรอยยิ้มให้กับหนุ่มอาหรับทั้งสามไม่น้อย แต่ก็ไม่มีใครคิดจะทักท้วงว่ารู้เท่าทันมุกของพ่อหนุ่มน้อย
“ปล่อยตอนนี้ เจ้าก็ลงไปนอนคลุกทรายสิ หรือเจ้าชอบคลุกทราย” ขาดคำฟารีฟก็ปล่อยมือทันที
“โอ๊ย! ท่านปล่อยข้าทำไมกัน ข้าเจ็บไปหมดแล้ว” คนพูดยันตัวลุกขึ้นพลางปัดทรายออกจากตัว ก่อนจะก้มลงไปหยิบห่อผ้าพร้อมกริช แต่กริชกลับถูกมือใหญ่มาฉวยเอาไปเสียก่อน มูนาหันมองด้วยความไม่พอใจ
“เอากริชของข้าคืนมานะท่าน
