โจทย์รัก

1 แนะนำอาจารย์ใหม่

"เดี๋ยวคุณเลขาจะพาฟ้าไปพบคุณหัวหน้าฝ่ายนะครับ แล้วก็ทดสอบกับคุณหัวหน้าฝ่ายเลยเขาจะเป็นคนจัดให้ฟ้าสอนในวิชาที่ถนัดครับ"

"ขอบคุณนะคะท่านผู้อำนวยการ" เพียงฟ้ายื่นหน้ายิ้มแป้นให้สามี แต่เธอไม่ทันได้คิดว่าหากเธอทำอย่างนี้แล้วจะถูกเขาจับหน้าแล้วดึงเข้าไปจุ๊บจนหนำใจก่อนจะปล่อยเธอออกมาให้เป็นอิสระ

"นิสัยไม่ดีเลยนะคะ"

"หึ เสร็จแล้วรอด้วยนะ กลับบ้านพร้อมกันครับ" เมื่อได้ยินธนูพูดคำว่ากลับบ้าน เพียงฟ้าก็มีสีหน้าหม่นลงเล็กน้อย เธอภาวนาในใจว่าขอแค่ให้เขากลับบ้านที่เป็นคอนโดของเขาไม่ใช่บ้านที่แม่เขาอยู่

"ค่ะ" เธอเดินออกมาพบกับคุณเลขาที่กำลังนั่งยิ้มคอยเธออยู่ที่โต๊ะ หญิงสาวก็ระบายยิ้มออกมาลืมความหม่นหมองใจที่ได้ยินเมื่อครู่ ขณะที่กำลังเดินคุณเลขาก็ชวนเธอคุยไปเรื่อยเปื่อย นั่นทำให้เธอรู้ว่าเธอกับคุณเลขาสามารถเป็นเพื่อนกันได้เลยเพราะว่าอายุไล่เลี่ยกัน

"ไม่คิดเลยนะคะว่าเราสองคนจะอายุไล่เลี่ยกัน"

"นั่นสิคะ ดิฉันเองก็ตื่นเต้นมากเลยค่ะที่ทราบว่าคุณภรรยา เอ่อ คุณเพียงฟ้าอายุน้อยกว่าดิฉันแต่ปีเดียวเอง" คุณเลขายังคงชวนคุยไปเรื่อย ๆ กระทั่งถึงห้องของคุณหัวหน้าฝ่ายที่อยู่ชั้นล่าง

"คุณหัวหน้าฝ่ายคะ"

"คุณเพียงฟ้า?" คุณหัวหน้าฝ่ายเอียงคอมองเล็กน้อยเพราะว่าเธอสงสัยว่าภรรยาของท่านผู้อำนวยการจะมาทำไมแต่เมื่อเห็นว่ามาพร้อมกับคุณเลขาเธอก็คลายความสงสัยนั้นได้ในทันที

"อาจารย์เพียงฟ้านะคะ ท่าน ผอ. ให้เป็นอาจารย์ฝึกสอนก่อนสี่เดือนค่ะ หากผลงานเข้าตาจึงจะบรรจุเป็นอาจารย์ประจำ ฝากคุณหัวหน้าฝ่ายหาวิชาที่เหมาะสม และเป็นประโยชน์ต่อนักศึกษาให้อาจารย์เพียงฟ้าด้วยนะคะ"

"ได้เลยค่ะ คุณเลขา" คุณเลขาหันมาโค้งตัวลา ก่อนจะเดินจากไป ส่วนคุณหัวหน้าฝ่ายที่อายุมากกว่าเธอ และคุณเลขาก็ระบายยิ้มมาให้เธออย่างเป็นมิตรเธอเคยเจอกับคุณหัวหน้าฝ่ายแล้วในตอนที่ยังเป็นนักศึกษาอยู่ที่นี่

"งั้นเดี๋ยวฉันขอทดสอบวัดความรู้หน่อยนะคะ จะได้จัดวางให้ตรงกับสิ่งที่อาจารย์ถนัดค่ะ"

"ได้ค่ะ ฟ้าขอฝากตัวด้วยนะคะ" เพียงฟ้าเดินไปนั่งรอที่ห้องสำหรับทดสอบอาจารย์ใหม่ รอไม่นานกองเอกสารจำนวนหนึ่งตั้งก็มาวางไว้ที่ตรงหน้าซึ่งทั้งหมดเป็นการทดสอบหาความชำนาญของอาจารย์จริง ๆ ไม่ได้มีการกลั่นแกล้งกันแต่อย่างใด เพียงฟ้ารับมาอย่างตกใจนิดหน่อยเธอไม่เคยรู้มาก่อนว่าการทดสอบจะเคร่งครัดถึงขนาดนี้

"บ่ายสองโมงหมดเวลาทดสอบค่ะ" ในตอนนี้เพิ่งจะสิบโมงครึ่ง เพียงฟ้าพยักหน้าแล้วตั้งใจทำแบบทดสอบอย่างตั้งใจ

"หืม ความรู้แน่นมากเลยนะคะเนี่ย" คุณหัวหน้าฝ่ายพูดชมทั้งลายมือ และความรู้ที่เพียงฟ้าพยายามทำอย่างสุดความสามารถ และสุดท้ายเธอก็ได้สอนในวิชาภาษาอังกฤษเพื่อธุรกิจ อีกทั้งเธอยังได้เป็นอาจารย์ผู้ช่วยในด้านกิจกรรมสันทนาการอีกด้วย ซึ่งเพียงฟ้าเองก็ดีใจมากเช่นกันเพราะวิชานี้มีสอนในทุกระดับชั้นนั้นหมายความว่าเธอมีงานประจำทำแล้ว เพียงแค่ฝึกงานไปอีกสี่เดือนเท่านั้น

"เก่งมากเลยค่ะ" คุณหัวหน้าฝ่ายเองก็รู้สึกภาคภูมิใจเพราะเดิมทีเธอเองก็เคยสอนลูกศิษย์คนนี้เหมือนกัน แม้จะเจอกันแค่เทอมเดียวก็ตาม แต่เธอก็รู้สึกภูมิใจมาก

"เดี๋ยวฉันจะพาอาจารย์ไปแนะนำตัวนะคะ แล้วพรุ่งนี้จะติดประกาศที่บอร์ด พร้อมกับเผยแพร่ลงเว็บของทางมหาวิทยาลัยค่ะ"

"ขอบคุณมากค่ะ"

หลังคุยรายละเอียดเรียบร้อยคุณหัวหน้าฝ่ายก็พาอาจารย์สาวคนใหม่เข้าไปแนะนำตัวในห้องพักอาจารย์ซึ่งเธอเองก็ถูกต้อนรับเป็นอย่างดีจากเหล่าอาจารย์เพราะว่าอาจารย์บางท่านก็เคยสอนเธออยู่เหมือนกัน แต่แน่นอนว่าที่ใดมีแสงที่นั่นก็ต้องมีเงา มีคนรักชื่นชอบเรา ก็ต้องมีคนที่รู้สึกเฉย ๆ และไม่ชอบเหมือนกัน เพราะว่าหนึ่งในนั้นก็มีอาจารย์ฝึกสอนอีกคนที่มาทำงานที่นี่ได้หนึ่งสัปดาห์เท่านั้น แถมยังเคยเป็นลูกศิษย์ของที่นี่ และรุ่นเดียวกันกับเพียงฟ้าอีกด้วย

"อาจารย์วริยาคะ ทักทายอาจารย์เพียงฟ้าสิคะ"

"สวัสดีค่ะ"

"สวัสดีนะคะ ยินดีที่ได้ร่วมงานค่ะ ฟ้าขอฝากตัวกับอาจารย์ทุกท่านด้วยนะคะ" หลังจากที่ทำการแนะนำ และได้รับตารางการทำงานมาแล้ว เพียงฟ้าก็กลับขึ้นไปหาสามีที่ฝั่งชั้นบนสุดของตึกซึ่งทั้งตึกนี้ไม่มีห้องเรียนเพราะเป็นตึกของคณะบริหารรวมทั้งยังเป็นห้องพักอาจารย์ด้วย

"มาแล้วเหรอ"

"เรากลับบ้านไหนกันเหรอคะ" เธอไม่อยากไปบ้านเขาเลย บ้านที่มีแม่ของเขาอยู่

"ไปกินข้าวกับคุณแม่นะครับ เสร็จแล้วก็กลับคอนโดเรากัน"

อย่างน้อย ๆ เขาก็ไม่ได้อยู่บ้านเดียวกันให้เธอต้องลำบากใจแหละนะ เพียงฟ้าจำใจพยักหน้า ก่อนที่จะนั่งรอสามีสะสางงานอย่างเงียบ ๆ ไม่นานธนูก็จัดการงานเสร็จเรียบร้อย เขายื่นมือไปจับประสานกับมือของเธอเอาไว้ แล้วพากันเดินไปที่รถคันหรูโดยมีลูกน้องของเขาเป็นคนขับให้

"ไปบ้านคุณแม่"

"ครับนาย" ทั้งสองคนก้าวขาเข้าไปในรถธนูรับรู้ได้ถึงความเงียบของเพียงฟ้าที่มีมาตลอดทาง ซึ่งเขาเข้าใจแต่ที่แย่ไปกว่านั้นคือเขาเองก็ทำอะไรไม่ได้ ในเมื่อเขามีแม่แค่คนเดียว เขาก็ต้องดูแลท่านไม่ใช่หรือไง แม้ก่อนหน้านี้จะเคยมีเหตุการณ์ร้ายแรงเกิดขึ้นระหว่างคุณแม่กับน้องชายของเขาจนทั้งสองห่างเหินกันไปเรียกได้ว่าคุณแม่ของเขาถูกหมางเมินแม้จะสมควรแล้วแต่เขาก็ยังทำใจตัดคุณแม่ไปไม่ได้

"พี่เข้าใจฟ้านะครับ ขอบคุณนะที่อดทนเพื่อพี่"

ที่เธอยอมทนเพื่อเขาหนึ่งก็เพราะรัก สองก็เพราะเขาดูแลคุณแม่ และป้ามะลิของเธอเป็นอย่างดี เธอจึงได้ยอมอดทนเพื่อเขา แต่ก็ช่างเถอะไม่ได้อาศัยอยู่ด้วยกันสักหน่อยทนแค่ไม่กี่ชั่วโมงเดี๋ยวก็กลับแล้วล่ะ

"ถึงแล้วครับนาย" มาถึงแล้วสินะคฤหาสน์ที่เต็มไปด้วยความทรงจำร้าย ๆ กับสายตาที่จ้องเธอเหมือนกับอยากจะกินเลือดเนื้อของเธอ คฤหาสน์ธรรมธัช

"ไปครับ อยู่กับพี่ไม่มีใครทำอะไรฟ้าได้ทั้งนั้น"

"ค่ะ" สองเท้าเล็กเดินตามสามีเข้าไปในคฤหาสน์หลังโต คฤหาสน์หลังนี้เต็มไปด้วยความสว่างแต่ก็เงียบเหงาจนน่าหดหู่ หญิงสาวได้ยินเสียงคนเดินซอยเท้าเข้ามาด้วยความเร่งรีบ ก่อนจะหยุดชะงักตรงหน้าแล้วระบายยิ้มออกมาให้กับลูกชายตัวเอง

"ตาธนูลูก แม่คิดถึงลูกมากเลยนะ"

"สวัสดีครับคุณแม่ ผมกับภรรยามารับประทานอาหารด้วยครับ"

"หนูฟ้าก็มาเหรอลูก มาให้แม่กอดให้คลายความคิดถึงหน่อยสิคะ" สาบานนะว่าไม่เห็นเธอจริง ๆ มือเธอก็ยังจับกับมือของสามีอยู่เลยเอาอะไรมาไม่เห็นคะคุณแม่

"สวัสดีค่ะคุณแม่ ฟ้าคิดถึงคุณแม่มากเหมือนกันค่ะ" ตอมา ตอกลับไม่โกงค่ะ!

เพียงฟ้าฉีกยิ้มมารยาทให้กับคุณแม่ของสามีก่อนจะเดินเข้าไปโอบกอดตามหน้าที่ ก็คุณแม่เป็นคนเรียกเธอเข้าไปกอดเองนี่นาเธอเป็นสะใภ้ที่ดีก็ต้องทำตามที่แม่สามีเป็นคนร้องขอ ขณะที่ธนูเองก็มองสองสาวต่างวัยด้วยความเหนื่อยใจเหมือนกัน

"มากันแล้วเหรอ"

"สวัสดีครับคุณพ่อ"

"สวัสดีค่ะคุณพ่อ"

"ไหว้เพราะเถอะหนูฟ้า" ธนิตวางมือจากทุกอย่างแล้วเพราะปัญหาด้านสุขภาพ ในตอนนี้เขาเดินแทบจะไม่ไหวแล้วต้องใช้ไม้เท้าบ้าง เก้าอี้วีลแชร์บ้างเป็นตัวช่วยในการใช้ชีวิต ซึ่งนี่ก็เป็นอีกข้อที่ทำให้เพียงฟ้าปฏิเสธไม่ได้เลยคุณพ่อของสามีรัก และเอ็นดูเธอกับพี่สาวจากใจจริง

"ถ้ามาแล้วก็ไปกินข้าวกันเถอะเดี๋ยวกับข้าวเย็นชืดหมด"