CHAPTER 21
Napakalakas ng kabog ng aking dibdib at nanginginig ako. Alam kong nang nagtama ang aming paningin ay nakita ko ang pagkagulat sa kaniyang mukha na napalitan ng pagkasabik ngunit siya namang bilis niyang nawala sa kumpol ng mga tao. Hindi ko na noon napapansin ang mga taong nakakasalubong ko at nababangga dahil sa kagustuhan kong maabutan siya.
Muli ko siyang nakita na lumiko sa madilim na bahaging iyon ng palengke na kung saan ay sarado na ang mga puwesto. Mabilis ko siyang sinundan. Nakaramdam ako ng awa sa sarili ko dahil lumalabas na ako talaga ang naghahabol sa kaniya. Ngunit wala akong pakialam. Ang mahalaga sa akin noon ay makausap ko siya. Maliwanagan ko ang tungkol sa aming dalawa. Napakatagap na panahong hinintay ko ang pagkakataong ito. Hanggang sa tuluyan na siyang
