The Mafia Don's Affection

CHAPTER 21

NASAPO ni Iris ang ulo nang gumising siya kinaumagahan. Nagtaka pa siya nang makitang nasa loob siya ng kwarto ni Joseph. Nagtaka siya kung papaano siya nakarating doon. Bumangon siya habang sapo-sapo ang kaniyang ulo. Sobrang sakit ng ulo niya. Hindi naman marami ang nainom niya kagabi.

Inaalala ni Iris ang nangyari kagabi. Ang tanging maalala niya tumawag sa kaniya si Joseph. Pagkatapos ay naghintay na siya sa labas ng bar at hindi na siya pumasok sa loob. Then her boss, David, approached her.

Napahawak agad si Iris sa dalawang braso. Ramdam niya ang pwersa ng kamay nito sa braso niya. Tinignan niya ang sarling braso. May marka doon ng kamay. Napabuntong hininga na lamang siya. “Did Joseph save me?”

“You’re awake.”

Iris was startled and gasped when she suddenly heard Joseph’s voice. Mabilis siyang napatingin sa pinanggalingan ng boses. “Ginulat mo pa ako.”

“I didn’t,” said Joseph, he walked towards Iris and placed the tray he was holding on the bedside table.

Ibinigay niya kay Iris ang tinimpla niyang kape para rito. “Here. Coffee. Para mainitan ang sikmura mo.”

“Thanks.” Saad ni Iris saka pasimpleng hinilot ang ulo. “My head hurts.”

Napabuntong hininga si Joseph saka umupo siya sa gilid ng kama at tinignan ang dalaga. “Ano bang pumasok sa isipan mo at uminom ka? Someone had put knock out drugs in your drink. When I arrived, you were already unconscious.”

Napaangat ng tingin si Iris. “What? Knockout drugs.” Gulat niyang saad.

Joseph sighed heavily. “Iris, you made me worried last night.” Aniya. “Bakit ka pa kasi sumama sa mga katrabaho mo?”

Iris pouted. “Pinilit nila ako.” Kapagkuwan kumunot ang nuo niya. “Sinong naglagay ng knockout drugs sa alak na ininom ko?”

Umiling si Joseph. “Hindi ko alam.” Sagot niya saka nag-iwas ng tingin. Alam niya kung sino ang naglagay ng pampatulog sa inumin ni Iris dahil sinabi sa kaniya ni Austin kagabi ngunit hindi na niya ito kailangang sabihin sa dalaga. Dahil hindi niya rin alam kung papaano magpaliwanag kung sakali na magtanong ito.

Humigop si Iris ng kape. “Did someone have an ill intention towards me?”

“Ano sa tingin mo?” masungit na sabi ni Joseph.

“Oh,” nagbaba ng tingin mo. “Galit ka?” tanong ni Iris habang nakatungo.

“I’m not mad. I was just really worried about you, Iris. What if something bad happens to you? Hindi ko kayang patawarin ang sarili kung may masamang nangyari sa ‘yo.” Sabi ni Joseph saka puno ng frustrasyon na napabuga siya ng hangin. Naisuklay na lamang niya ang daliri sa kaniyang buhok.

Iris looked at Joseph. Nakita niya sa mukha nito ang pag-aalala. Different from the smiling Joseph she knew. Inabot niya ang kamay ng binata saka hinawakan. “I’m fine now. Calm down.”

Umiling si Joseph.

“Joseph—”

Natigilan si Iris nang makita niyang tumungo si Joseph. “Liking someone is the first time I have ever felt, but at the same time I’m scared.” Mahina niyang saad.

First time liking someone? Me? “Scared? Why?” tanong ni Iris.

Tumingin si Joseph kay Iris saka hinawakan ang kamay ng dalaga na nakahawak sa kamay niya. “I am not afraid of falling deep for you. But I’m scared that when the time comes, my enemies will target you as they know you are my weakness.”

“Your enemies?”

Ngumiti si Joseph. “As you know, I am a businessman. The business circle is full of cunning people. If they want to achieve something in a short time, they won’t go through the legal process. They will hurt other people just to achieve what they want.”

“Joseph, you will protect me, right?”

Joseph was stunned. “Iris…”

“Actually, I want to achieve something too.” Wika ni Iris saka nag-iwas ng tingin. “Don’t worry, I won’t use you.” Aniya saka mahinang tumawa.

“Iris.” Sambit ni Joseph. He could read between the lines. May ibig sabihin si Iris sa sinabi nito.

Ngumiti si Iris at binawi ang kamay na hawak ni Joseph. Tinignan niya ang kape na nasa tabi ng lampshade. Malamig na ito kaya naman kinuha niya ang tasa saka inubos na ang laman. Natigilan siya nang tumingin siya kay Joseph at nakatitig ito sa kaniya.

“What?”

Unti-unting lumapit si Joseph kay Iris. Umusad naman si Iris paatras ngunit wala naman siyang aatrasan dahil headboard na ng kama ang nasa likuran niya.

“You still looked beautiful even when your hair was messy.” Nakangiting sabi ni Joseph.

“I…”

Then Joseph slowly leaned towards Iris.

“Joseph…” napahawak si Iris sa kumot habang nakatitig sa binata.

Joseph and Iris’s lips met. They both felt the softness of their lips even when they only touched each other.

Pinakiramdaman ni Joseph ang galaw ni Iris. Nang hindi gumalaw si Iris at ipinikit nito ang mata, dahan-dahan niyang iginalaw ang kaniyang labi. Iris's lips remained unmoved and Joseph was the only one moving. Kinagat niya ang pang-ibabang labi ni Iris kaya bumuka ang bibig nito at sinamantala niya ang pagkakataon na ‘yon upang ipasok niya ang dila sa loob ng labi ni Iris.

Iris’s heart was beating so fast. And she felt the urge to respond to Joseph's kiss. She admits it. She liked the softness of Joseph’s lips pressed against hers. Tinugon niya ang halik ni Joseph at unti-uting napayakap ang braso niya sa leeg nito. They kissed each other passionately.

Si Iris ang unang pumutol sa halikan nilang dalawa ng kapusin siya ng hininga. Natutop niya ang labi at nakaramdam ng hiya. Their first kiss was just like that. Hindi pa siya nakapag-toothbrush. But before she could drown in embarrassment, Joseph looked into her eyes. “Marry me.”

Iris was dumbfounded. “A-ano…”

“Marry me.”

Umiling si Iris.

“You don’t want to marry me?” Joseph asked in a disappointed tone.

Iris took a deep breath and explained to herself. “I’m sorry, Joseph, but marriage is not in my mind right now. We only knew each other for months. Moreover, I have a lot of things to do.” She slightly pushed Joseph.

Napatango naman si Joseph. “I understand.” Tatayo na sana siya ngunit hinawakan ni Iris ang kamay niya.

“Joseph, don’t be mad. I…”

Joseph smiled. “I’m not mad. I understand you. I know asking you for a marriage was too sudden.”

Iris bit her lower lip. “I like you but…”

“You like me. That all matters, Iris.” Hinalikan ni Joseph ang nuo ni Iris. “Thank you for liking me back. I promise I’ll be good to you.”

Gumuhit ang ngiti sa labi ni Iris.

Later that day, nabalitaan niya mula sa kaibigan ang nangyari sa boss nila. David was dead. Nagulat siya dahil nakausap pa niya ito kagabi at pwersahan pa siyang hinihila patungo sa kotse nito. Ayon sa kaibigan natagpuan raw si David sa sarili nitong pamamahay na may tama ng bala sa ulo at puso nito na siyang dahilan ng ikinamatay nito. Kung sinuman ang pumatay rito, gusto na talaga na nilang mamatay si David dahil sa ulo at puso ang tinamaan.

Iris became worried. Ang akala niya kasi ay magiging suspek siya dahil isa siya sa nakausap ng boss niya ngunit hindi ‘yon nangyari. Tahimik ang naging maghapon niya. Pati na rin ang mga kasama niya, walang naging suspek sa mga ito. The police didn’t even interrogate them.

Tumingin si Iris kay Joseph. Kausap nito ang mga men in black nito. Nasa balkonahe siya habang si Joseph naman ay nasa may pavilion. Habang pinagmamasdan niya ang binata, may napansin siya rito. Joseph looked at her, and then he smiled, but when he withdrew his gaze from her and looked at his men, his smile faded and his demeanor changed. Parang nag-ibang tao ito.

Napailing na lamang si Iris. Kung anu-ano ang pumapasok sa kaniyang isipan. Muli siyang tumingin kay Joseph. She saw something unexpected about him. She saw Joseph smiling, his smile was sweet but not in a way that you would be charmed. Joseph's smile was sweet, but Iris felt something cold run down her spine, as if in Joseph's smile, there was a hidden danger. Joseph’s smile was dangerous.

Right, she didn't know Joseph well yet.