ตอนที่ 12

1132 Words

เร้าบางอย่าง แม้ลึกเร้นและมองไม่เห็น แต่มีผล… มีอิทธิพลถึงขั้นทำให้หัวใจของหล่อนเต้นแรงขึ้นมาอย่างประหลาดล้ำ นายคำรณคนนี้มีกลิ่นเหงื่อที่ทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งไม่กลัวความร้อนระอุของเปลวแดดที่แผดแรงอยู่ในตอนนั้น หล่อนอยากนั่งคู่ไปกับเขา ไม่นึกรังเกียจผิวพรรณสีทองแดงคร้ามแดดของเขาเลยสักนิด ซ้ำยังนึกขอบคุณในความขยันขันแข็งของเขาเสียด้วยซ้ำ… ถ้าไม่ใช่เพราะดอกเหงื่อของเขาที่ผลิผ่านช่วงเวลาอันหนักหนาสาหัสของการงานในฟาร์มแห่งนี้ในตอนที่สามีของหล่อนล้มป่วยแล้วละก็… คนงานอีกหลายชีวิตก็คงจะซวนเซเสียหลักกันไปหมดแล้ว รวมทั้งตัวหล่อนด้วย                         รถกอล์ฟแล่นฝ่าเปลวแดดร้อนระอุไปท่ามกลางทุ่งหญ้าสีเขียวขจี ตามเส้นทางดินเล็กๆ ซึ่งแม้จะคดโค้งและขรุขระ แต่ด้วยล้อและดอกยางหยาบใหญ่ของรถกอล์ฟ ก็ทำให้การแล่นไปตามเส้นทางลดหลั่นต่างระดับนั้นไม่เป็นปัญหาแต่อย่างใด   คำรณพาคุณนายเริงรตีไปหยุดอยู

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD