-เขินอาย-
ในตอนที่ฉันเป็นเด็ก ฉันขาดโอกาสหลาย ๆ อย่าง เห็นใครได้กิน ได้ใช้ของดี ๆ ฉันก็ทำได้แค่มอง แม่บอกว่าโอกาสจะมาหาเรา หากเราพยายามกับมันมาก ๆ จนถึงตอนนี้ที่ฉันกำลังยืนมองน้ำไนล์กับแฟนของเขา ทั้งคู่กำลังทานข้าวด้วยกันที่โรงอาหารกลางของมหา’ลัย มีใครหลายคนมองไปที่พวกเขาทั้งคู่ น้ำไนล์เป็นคนดัง ส่วนแฟนของเขาเป็นคนสวย โอกาสเหล่านี้...ฉันอยากได้บ้าง
“หึ...” ฉันหัวเราะออกมาเบา ๆ ฉันเหมือนคนเป็นบ้า เหมือนกับเมียน้อยในละครเรื่องเมียหลวง ฉันมองทั้งคู่ด้วยความอิจฉาปนน้อยใจ น้ำไนล์เขาดูแลเธอดี ทั้งไปเอาข้าวเอาน้ำมาให้ จะว่ายังไงดีล่ะ ฉันนิสัยแย่ชะมัดที่คิดอะไรแบบนี้
“เฮ้อ...” ฉันถอนหายใจออกมาก่อนจะหมุนตัวหันหลังให้กับภาพบาดตาเหล่านั้น ทว่าฉันกลับเห็นพิ้งค์พลอยที่ยืนพิงรถคันหรูของเธออยู่
“อ้าว...” ฉันอุทานออกมาด้วยความแปลกใจ ลืมไปเสียสนิทว่าวันนี้พิ้งค์พลอยมาเรียน “ไม่เห็นโทรบอกฉัน”
“เป็นอะไ
