เวลาต่อมา...
“ไนล์...นอนนี่ได้ไหม” หลังจากทำกิจกรรมเรื่องอย่างว่าเสร็จ ฉันก็ทำอาหารและเราก็กินข้าวด้วยกัน จนถึงตอนนี้ที่กินข้าวกันอิ่มแล้ว ฉันก็เลยเอ่ยปากขอในเรื่องที่ทำให้เขาลำบากใจ
“แม่ฉันให้กลับไปนอนบ้าน”
“เหรอ...” ฉันได้ยินจากเพื่อน ๆ ของเขาว่าตอนนี้แฟนของเขาย้ายไปอยู่ที่บ้านด้วย เพราะเหตุนี้หรือเปล่าเขาก็เลยต้องกลับไปนอนที่บ้านตลอด
“ทำไม แต่ก่อนเธอไม่เห็นอยากให้ฉันนอนด้วย” เขาว่าเสียงเรียบพร้อมกับจ้องมองฉัน ก็เขาเป็นคนกินจุ กินไม่เคยอิ่ม ทำให้ฉันหมดแรงตลอด เหมือนกับวันนี้ที่ไม่รู้หิวมาแต่ไหน มาถึงก็ไม่ปล่อยให้ฉันได้พักเลย
“เขินอาย...”
“ฉันรู้ รู้ว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไร แต่คืนนี้ฉันอยากให้นายนอนด้วยแค่นั้นเอง” ฉันเอ่ยพูดออกมายาวเหยียด แน่นอนว่ามันแฝงไปด้วยความน้อยอกน้อยใจ
“_”
“นอนกับฉันได้หรือเปล่า” ฉันถามย้ำอีกครั้ง พร้อมกับค่อย ๆ เก็บจากที่อยู่บนโต๊ะอาหารเตรียมจะเอ
