รถเก๋งสีดำขลับแล่นเข้ามาจอดที่ลานกว้างหน้าบ้านของฟ้า ร่างบางสวยสง่าก้าวขาเรียวยาวลงจากรถ เดรสสั้นสีแดงเพลิงขับผิวที่ขาวสว่างให้ดูมีออร่า ขาเรียวบนส้นสูงสีแดงกำมะหยี่ก้าวฉับๆ ไปยังตัวบ้าน
“มาหาใครคะ” แม่แดงที่กำลังชมนมให้หลานๆ หันมาเห็นหญิงสาวแปลกหน้า จึงเอ่ยถาม ผู้มาเยือนยกมือขึ้นจับแว่นดับที่สวมมาออก แล้วเอามาเหน็บไว้ที่หน้าอก เมื่อแว่นดำถูกถอดออก ความคุ้นชินตาก็เผยให้เจ้าของบ้านได้เห็น แม้การแต่งหน้าแต่งตัวจะเปลี่ยนไปสุดโต่ง แต่แววตาคู่หวานที่ช่วยเสริมใบหน้าให้สวยหวานดุจสาวน้อยได้เดียงสายังคงเดิม
“มาหาคุณฟ้าค่ะ”
“อ๋อ ค่ะ สักครู่นะคะ” แม่แดงยกขวดนมขึ้นแล้วเดินเอาไปให้พี่เลี้ยงและคุณปู่ในห้องนั่งเล่น ก่อนจะเดินเลยไปหาลูกสาวที่ห้องทำงาน
ก๊อกๆๆ หลายสิ่งทำให้คนธรรมดาบ้านๆ ได้เรียนรู้จากไม่เคยเคาะประตูก็ต้องเคาะทุกครั้งแม้จะเป็นในบ้านตัวเองก็ตาม เมื่อเสียงเคาะประตูดังขึ้น ดวงตาคู่คมที่เต็ม
