หลังจากดูหนังกับสามีในนามที่หล่อปานเทพบุตรเสร็จเรียบร้อยแล้ว นิวารินก็ขอปลีกตัวมาซื้อของที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตที่อยู่ภายในห้างสรรพสินค้าเดียวกัน โดยบอกให้วชิรวิชญ์ไปนั่งรอในรถได้เลย
หล่อนเลือกซื้อผลไม้สองสามอย่าง แต่ละอย่างก็ล้วนเป็นผลไม้ที่วชิรวิชญ์ชอบทั้งนั้น หล่อนชอบที่จะดูแลเขา และก็ชอบมากที่ได้เห็นเขามีความสุข
หญิงสาวเดินกลับมาที่รถ ซึ่งก็พบว่าในรถไม่มีคนอยู่
หล่อนหันรีหันขวางมองไปรอบๆ ตัว ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างโล่งใจ เมื่อเห็นวชิรวิชญ์กำลังเดินหิ้วถุงกระดาษสองสามใบเข้ามาหา
“พี่หมอไปช็อปปิ้งมาเหรอคะ”
หล่อนทักทายด้วยน้ำเสียงสดใส ไม่มีร่องรอยของความแง่งอนเลยแม้แต่น้อย
“ใช่ครับ เลือกนานไปหน่อย ทำนิวต้องรอพี่นานเลย”
“รอไม่นานค่ะพี่หมอ นิวก็เพิ่งมาถึงค่ะ เมื่อกี้นี้เอง”
หล่อนฉีกยิ้มกว้าง ขณะเดินตามเขาไปที่ท้ายรถ และนำถุงใส่ผลไม้หย่อนลงไปเก็บ
“งั้นเรากลับบ้านกันเถอะครับ นี่ก็จะสามทุ่ม
