วชิรวิชญ์พาหล่อนออกไปเที่ยวนอกบ้านทั้งวันเลย และตลอดเวลา เขาก็แสดงทีท่าทางเป็นห่วงเป็นใย และความเสน่หากับหล่อนอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเลย
หล่อนควรมีความสุขแต่ไม่ใช่เลย...
“ทำไมยังไม่ไปที่เตียงอีกล่ะครับนิว”
วชิรวิชญ์ออกมาหาหล่อนที่ระเบียง และก็สวมกอดจากทางด้านหลัง
กายสาวร้อนวูบวาบ สะดุ้งเมื่อบั้นท้ายสัมผัสกับหน้าขาแข็งแรงของคนตัวโตอย่างแนบชิด
กลิ่นหอมละมุนละไมจากกายหนุ่มโชยฟุ้งเข้ามาในโพรงจมูกจนหล่อนมึนเมา
“ว่าไงครับ ยังไม่ตอบพี่เลย...”
เขาวางคางเกยกับบ่าของหล่อน และก็ขยับซุกไซ้กับลำคอ
ซ่านสยิว...
ใช่...
นี่แหละคือความรู้สึกของหล่อนที่กำลังเกิดขึ้นในตอนนี้
“พะ... พี่หมอ... อา...”
เขาหัวเราะเบาๆ ในลำคอ และก็เพิ่มเลเวลเล้าโลมด้วยการขยับมือหนาที่วางอยู่ใต้ราวนมขึ้นมารุกรานปทุมถ
