ตอนที่1/17
“เอ้า….เจ้ารู้สึกตัวแล้วหรือ….เป็นยังไงบ้าง เดี๋ยวตาจะเพิ่มถ่านให้ก่อนเดียวค่อยคุยกัน ขอบคุณสวรรค์ตานึกว่าเจ้าจะไม่รอดแล้ว”
ท่านตาผู้นี้คงเป็นเจ้าของบ้านสินะ ดูท่าทางแข็งแรงและจิตใจดีด้วย
“ท่านตาขอบคุณที่ช่วยชีวิตข้าไว้นะขอรับ ข้าจะไม่มีวันลืมผู้มีพระคุณเลยขอรับ”
ไม่ใช่ตาสักหน่อย หลานตาต่างหากที่เจ้าต้องขอบคุณ เจ้าดื่มน้ำอุ่นๆก่อน” ดีนะที่เมื่อคืนหลานสาวนางไม่เป็นอะไรที่แบกบุรุษตัวโตเข้ามาในบ้าน ถ้าเป็นเขาไม่รู้จะแบกไหวหรือเปล่า
“ขอบพระคุณขอรับท่านตา ข้าชื่อว่าซูเหวินนะขอรับ”
ชื่อนี้เป็นท่านแม่ทัพไป๋เป็นคนตั้งให้ และบอกทุกคนว่าข้าเป็นเป็นหลานเขา พอรู้ความขึ้นมา ทั้งสองก็บอกความจริงแก่ข้า ที่เก็บข้าได้ที่โพรงไม้แถวป่าชายแดนเมืองเจียงซาน
“เรียกข้าตาหวังก็ได้ ข้าจะไม่ถามเจ้าว่าไปทำอะไรทำไมถึงเป็นแบบนี้ รักษาตัวให้หายแล้วทำตัวทำใจให้สบาย พวกเราเป็นแค่ชาวบ้านธรรมดา ไม่ได
