แบล็คฝุ่น #16
:: ความจริงที่คือความจริง ::
“อะ อื้อพอก่อนค่ะ” ฉันผลักอกแกร่งออกห่างจากตัวขณะที่คุณแบล็คเลื่อนจู่โจมมายังลำคอของฉัน ตอนนี้ไม่ต้องบอกเลยนะว่าตัวเองเละแค่ไหน เสื้อเชิ้ตที่ใส่อยู่ถูกปลดกระดุมออกจนหมด บราเซียสีดำก็ถูกหล่นขึ้นมาชิดลำคอ ริมฝีปากของฉันรู้สึกเจ็บนิดหน่อยเพราะคุณแบล็คเล่นงานฉันหนักตั้งแต่หน้าประตูจนมาถึงโต๊ะทำงานของเขา ฉันที่นั่งแหวกขาขึ้นเหยียบขอบโต๊ะตามที่เขาจัดท่าทางให้ ส่วนล่างของฉันและเขาก็เสียดสีกันไปมาจนกลายเป็นตัวเองที่ทนต่อแรงต้านทานไม่ได้
ตั้งแต่เกิดเรื่องพี่ไผ่ก็พาฉันไปซื้อยาคุมมากินแถมยังบอกให้กินแบบปกติไว้ด้วยเพื่อกันความผิดพลาดที่อาจจะไม่ได้จบลงเพียงแค่ครั้งเดียว ซึ่งพี่ไผ่คิดถูกเลยล่ะ... ฉันน่ะแม้จะบอกตัวเองว่าพยายามไม่รู้สึกอะไรกับเขา แต่ยิ่งเขาทำแบบนี้มีเหรอว่าฉันจะไม่ต้องการ กลับยิ่งต้องการเขามากขึ้นไปอีก
ราวกับต้องการใครสักคนที่อยู่ข้างกันหรือไ
