อะไรขยับมาทับ? ละเมอเพ้ออะไรของเธอกันเนี่ย ยิ่งเธอพูดร่างกายก็ยิ่งขดตัวเรื่อยๆ แถมแขนของผมยังจมเข้าไปด้วยเช่นกัน เพราะไม่อยากอยู่แบบนี้นานจึงตัดสินใจถอดเสื้อคลุมสีดำออกให้เธอได้กอดอย่างสมใจ ส่วนตัวผมก็เดินไปนั่งบนโซฟาตรงข้ามกับเธอที่ยังกอดเสื้อของผมราวกับไม่อยากให้ใครดึงออกไป
“เพดาน...” หือ เพดานงั้นเหรอ? “มันกำลังทับหนู”
ขมวดคิ้วทันทีกับสิ่งผิดปกติของฝุ่น ความมืด? เพดาน? ทับ? หรือว่าเธอจะเป็นโรคกลัวที่แคบกับที่มืดๆ
“คุณแบล็คคะ เอ๋? น้องฝุ่น”
ไผ่มาถึงก็ตกใจไม่น้อยผมจึงอธิบายให้เธอฟัง แน่นอนว่าเธอก็ดูไม่พอใจนิดหน่อยแต่ก็ขัดอะไรผมไม่ได้จึงขอให้ผมอุ้มฝุ่นไปที่ห้องนอนส่วนตัวและบอกให้ผมรอข้างนอกเนื่องจากจะเช็ดตัวให้ฝุ่น ผมยกข้อมือดูเวลาก็ปาเข้าไปเกือบตีสี่แล้ว ไผ่ก็ออกมาจากห้อง “ฝุ่นมีไข้ค่ะ แล้วคงจะ...”
“อืม ฉันรู้แล้ว”
“คุณแบล็คคะ เรื่องนี้มันแย่มากเลยนะคะปมในใจเลย”
“ฉันจะไปรู้เหรอว่
