“ใช่” ผลักมือเธอออกไปอย่างแรงจนได้เห็นสีหน้าหงุดหงิดบวกกับโกรธเคือง “ไป ฉันให้เวลาห้านาที”
“ค่า เจ้านาย!”
เดินกระแทกเท้าออกจากห้อง ผมส่ายหน้าไปมาก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวบ้าง มือถือที่ปิดเสียงไว้มีสายเรียกเข้าจากเมษามากพอควร ผมไม่คิดจะโทรกลับไปหาเธอเพราะเรื่องเมื่อคืนยังไม่เคลียร์เลยด้วยซ้ำ
ผมออกมารอฝุ่นที่หน้าคลับตอนนี้เป็นช่วงเช้าซึ่งไม่มีแดด ครึ้มฟ้าครึ้มฝนเป็นอากาศที่ผมชอบมากๆ มองประตูคลับซึ่งเปิดขึ้นพร้อมกับร่างเล็กที่เดินกึ่งวิ่งกึ่งเดินมาหาผม “เธอช้าไปสองนาที”
“โหวคุณแบล็ค ฉันช้าเพราะว่าฉันทำธุระส่วนตัวอยู่นะคะ” เธอเถียงผมจึงผลักไหล่เธอไปยังประตูด้านข้างคนขับ เมื่อประจำที่แล้วเรียบร้อยผมจึงขับรถไปตามทางถนนหนทางที่การจราจรเริ่มติดขัด
“ไม่มีข้ออ้างสำหรับคนที่เลทเวลา”
“เลยนิดเลยหน่อยก็ไม่ได้” บ่นอุบก่อนจะกอดอกและมองออกไปนอกรถ “ว่าแต่จะพาฉันไปคะเนี่ย คงไม่พาไป...”
“เธอนี่สม
