“นะครับ คุณอุตส่าห์เก็บกระเป๋าเงินของผมได้ แถมทุกอย่างยังอยู่ครบด้วย ให้ผมตอบแทนเถอะ” ทำไมเป็นผู้ชายช่างตื้อขนาดนี้นะ! เมื่อปฏิเสธไปก็โดนจู่โจมให้รับคำร้องขอ ฉันจึงพยักหน้ารับและกะว่าจะรีบๆ กินจะได้รีบกลับไปนอน ร่างสูงตรงหน้ายิ้มอ่อนให้ฉันและเดินนำไปยังร้านเบเกอรี่ที่อยู่ตรงหัวมุมไฟแดง เป็นร้านที่หรูหราหมาเห่ามาก! เพียงแค่ย่างกายเข้ามาก็รับรู้ถึงสายตาของคนที่นั่งทานและพนักงานที่เอาแต่จับจ้องคนตรงหน้าฉันซึ่งเดินไปนั่งตรงโต๊ะริมกระจก “เชิญนั่งครับ สั่งได้ตามสบายเลยนะ”
เขาหยิบเมนูขึ้นมาดูไล่สายตาตั้งแต่บนลงล่าง ผู้ชายตรงหน้าหล่อตี๋แถมยังดูผู้ดีในแบบที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน การแต่งตัวและเครื่องนุ่งห่มดูหรูหรามีราคามาก แม้แต่รองเท้าผ้าใบที่สวมใส่จะดูเก่าแต่ฉันเห็นนะว่าโลโก้ที่ติดอยู่มันบ่งบอกว่าเป็นของดีมียี่ห้อ “เอากาแฟดำครับ”
เมื่อสั่งเรียบร้อยก็เบนสายตามามองฉันที่จับจ้องเขาอยู่ “คะ? เออ... เ
