“ล่อคนอื่นให้หื่นกามน่ะได้ แต่คงไม่ใช่กับฉัน”
“คุณว่าอะไรนะ?” เธอขมวดคิ้วก่อนจะเบิกตากว้าง “ยะ อย่าบอกนะ คุณคิดว่าฉันแต่งตัวมาเพื่อ... ล่อคุณ”
“เธอคิดเอง”
“จะบ้าหรือไงเนี่ย” โวยวายก่อนจะดึงชายเสื้อเชิ้ตผมให้หันไปเผชิญหน้ากับเธอ “ถ้าฉันจะล่อจริงๆ ฉันล่อพี่เขตไม่ดีกว่าเหรอ อย่างน้อยพี่เขตก็มีมุมให้ทำแบบนั้น แต่กับคุณ...”
“ทำไม?” ตงิดใจจนเท้าเอวถาม “ฉันทำไม”
“ต่อให้แก้ผ้าคุณก็ไม่มองฉันอยู่ดีล่ะ”
“อยากให้ฉันมอง...” เลิกคิ้วขึ้นก่อนจะเดินต้อนร่างเล็กไปยังมุมโต๊ะทำงานจนเธอหมดทางหลีกเลี่ยง ฝุ่นเอนตัวหลบผมที่โน้มใบหน้าลงไปใกล้ “ไม่ยักรู้ว่าแต่งตัวแบบนี้ เพื่อให้ฉันมอง”
“มะ ไม่ใช่สักหน่อย คุณเข้าใจผิด” ฝ่ามือทั้งสองข้างยันแผ่นอกผมไว้กันการโถมตัวลงไป แน่นอนว่าตอนนี้ส่วนล่างน่ะแนบชิดกันและกันแล้ว ส่วนใบหน้าของผมก็โน้มลงไปใกล้จนได้กลิ่นหอมอ่อนๆ จากกายเธอ กลิ่นกายที่กำลังแตกเนื้อสาว
สายตาของผมไ
