“ไปเที่ยวไง จำไม่ได้แล้วเหรอ ที่เราบอกว่าอยากไปเที่ยวกันไง” ลักษณ์บอกในตอนที่เลี้ยวรถเข้าปั๊มน้ำมัน เขาจัดการเติมน้ำมันให้เต็มถัง จะได้ไม่ต้องแวะเติมระหว่างทางอีก
“รอง เดี๋ยว เราไม่ได้เตรียมเสื้อผ้ามานะ”
“เตรียมมาแล้ว เราเก็บมาให้หมดแล้ว” ลักษณ์จับหัวเธอส่ายไปมา
“ไม่บอกเราก่อนล่ะ ไม่คิดว่าเรามีธุระบ้างเหรอ” ศศิตาบ่น เขาชอบทำอะไรโดยไม่บอกเธอ
“ก็ถามแล้วบอกว่าไม่มีงานไม่ใช่เหรอ” คนขับรถถามในขณะที่รถติดไฟแดง
“ก็ใช่ แต่ใช่ว่าจะว่างมาเที่ยว”
“ศิตา เมื่อคืนเธอบอกให้เราพักจะได้มาเที่ยว แต่ตอนนี้เป็นอะไร ทำตัวงอแง หรือไปเจอไอ้เบียร์มาแล้วอยากกลับไปคบมัน” ลักษณ์ยังอารมณ์เสียไม่หาย เพราะเธอทำท่าอาลัยอาวรณ์มัน จะอะไรนักหนากับไอ้ผู้ชายเห็นแก่ตัวคนนั้น
“ขอโทษ” คนรู้ตัวว่าผิดเอ่ยออกไปพร้อมทั้งมองไปนอกหน้าต่าง เธอรู้ว่าตนเองงอแง แต่ไม่ได้เป็นเพราะชยากร เธอโมโหที่เขาไปคุยกับทีเจอย่างไม่ใส่ใจว
