เพราะเขาต้องการความเป็นส่วนตัว จึงไม่ยอมให้ใครเช่านอกจากเธอ และนั่นยิ่งทำให้เขาเข้ามาอยู่ในชีวิตของศศิตาแทบทุกวันตลอดสามปีที่ผ่านมา
‘ดื่มกันไหมวันนี้’ ศศิตาเป็นฝ่ายชวนเขา เธอปิดกล้องละครแล้ว เลยอยากเมา อยากดื่มให้สมกับความเหนื่อยหลายเดือนที่ผ่านมา
‘ได้ ที่ไหน ห้องเราไหม ห้องเธอไม่มีอะไรให้กิน’ ลักษณ์เอ่ยถาม
‘ได้ ที่ห้องแกแล้วกัน ขอฉันเปลี่ยนชุดก่อนนะแก แล้วจะตามไป’ ศศิตาเข้ามาในห้องของตัวเองเพื่อเปลี่ยนชุด ใส่เพียงเสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้น
เมื่อมาถึงห้องของลักษณ์ เขาก็แต่งตัวไม่ต่างจากเธอ โดยใส่เพียงเสื้อกล้ามกับกางเกงผ้าใส่สบายขาสั้นแค่เข่า
ทำไมนะ เขาเวลานี้ไม่เหมือนเกย์อย่างที่คนอื่นว่าเลยสักนิด กล้ามแน่นของเขาเกิดจากนิสัยชอบออกกำลังกาย และก็เขาอีกนั่นละที่เป็นเทรนเนอร์ให้เธอ แถมยังบังคับให้เธอถ่ายคลิปออกกำลังกายสั้น ๆ ลงในช่องทางสื่อออนไลน์ทั้งหลาย
ต้องยอมรับว่าชื่อเสียงของเธอที่ได้กลับมาตอนนี้เป็นเพราะเขา ลักษณ์ช่วยเธอหลาย ๆ อย่าง ทั้งรูปร่าง ผิวพรรณ การวางตัว การตลาด การสร้างฐานแฟนคลับ สามปีที่รู้จักกับเขา ชีวิตเธอเปลี่ยนไปมาก
โดยเฉพาะรูปร่างของเธอ เรียกว่ามาจากเขาปั้นแต่งก็คงไม่ผิด เพราะเขาทั้งฉีด ทั้งผ่า ทั้งนวด ทั้งเสริมให้เธอมาตลอดสามปี ตรงไหนไม่เต่งไม่ตึง ไม่ดีพอ เขาก็จัดการเสริมเติมแต่งให้เธอหมด
ศศิตารู้สึกขอบคุณเขาทุกครั้ง เขาดูแลเธอดีมาก มากเสียจนพี่นกน้อยบอกว่าเขาเป็นมากกว่าเพื่อนของเธอ เป็นยิ่งกว่าผู้จัดการส่วนตัวของเธออีก
‘ดีใจจังปิดกล้องเสียที เหนื่อยมากพี่รอง’ ศศิตาบ่นในขณะที่ยกแก้วเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ขึ้นดื่ม นานแค่ไหนแล้วที่เธอไม่ได้ดื่มด่ำกับรสไวน์หวานลิ้นขนาดนี้
‘กินกับนี่สิ หอยเชลล์อบเกลือ เข้ากันดีกับไวน์ขาว’ ลักษณ์มองร่างเพรียวบางนั่งจิบไวน์อยู่บนพื้นพรมในห้องรับแขก พลางใช้ส้อมจิ้มเนื้อหอยเชลล์อบเกลือที่เขาเพิ่งทำใหม่ ๆ เข้าปากเธอ
‘อร่อยจริงด้วยแก’ ศศิตายกไวน์ขึ้นดื่มเรื่อย ๆ เพราะรสชาติอันแสนเลิศล้ำ พลางก็รู้ตัวว่าเริ่มเมาเมื่อในหัวหน่วงหนักนิด ๆ
‘ทำไมถึงชอบไอ้เบียร์มัน’ ลักษณ์ถามถึงชายหนุ่ม คนที่ศศิตากำลังคบหาอยู่อย่างลับ ๆ
‘เขาก็หล่อดี เอาใจเก่ง’ ศศิตาตอบตามความเป็นจริง ถ้าใครรู้จักตัวจริงของเบียร์ ชยากร ทุกคนต้องชอบเขาอย่างที่เธอชอบ เขาคือตัวแทนของผู้ชายหล่อ นิสัยดี เอาใจใส่ ใครพบเจอก็ต้องอยากได้เป็นพ่อของลูกอย่างแน่นอน
ลักษณ์แอบเบะปากด้วยความหมั่นไส้ แต่คนที่พิงข้างไหล่ไม่มีทางได้เห็นสายตาของเขาในเวลานี้แน่นอน
‘เมาแล้วใช่ไหม’ เขากระซิบถาม เธอพยายามปีนขึ้นมานั่งบนตักเขาอย่างคุ้นเคย
‘อือ เมาแล้ว อาทิตย์หน้าจะได้ไปเที่ยวกับพี่เบียร์แล้ว’ ศศิตาพึมพำอยู่กับอกแกร่ง
ถ้าขืนปล่อยให้ศศิตาคบหากับชยากร เขาต้องเสียเธอไปตลอดกาลอย่างแน่นอน เขาจะไม่มีทางปล่อยให้ศศิตาไปเป็นของคนอื่นเด็ดขาด โดยเฉพาะผู้ชายอย่างเบียร์ ชยากร
‘แน่ใจแล้วเหรอ ถ้าเป็นข่าวแล้วเลิกกัน มันจะไม่ดีกับศิตานะ’ ลักษณ์ถาม มือหนายังคงกอดกระชับร่างเพรียวบางไว้บนตัก
‘ไม่รู้สิ เขาเป็นคนเดียวที่ทำให้ฉันรู้สึกว่าอยากเสี่ยง’ ศศิตาพูดในตอนที่เปลือกตากำลังจะปิดลง
‘คุยกันแค่ไม่กี่เดือนเองนี่’ ลักษณ์พูดข้างใบหูสีแดงระเรื่อ เห็นท่าหญิงสาวคงเริ่มเมาแล้ว
‘เวลารักใคร คนเราก็ไม่ต้องการเวลาหรอกมั้ง’ ศศิตากอดกระชับร่างหนา อ้อมกอดเขาอบอุ่นเสมอ ไม่ว่าเวลาไหน
‘รักเลยเหรอ’ ลักษณ์บ่นพึมพำ เธอรักไอ้นั่นได้อย่างไร คนอย่างมันน่ะเหรอเหมาะกับความรักของเธอ
ลักษณ์วางร่างเพรียวบางลงบนที่นอนนุ่ม ฝ่ามือหนาลูบไล้ใบหน้างาม ศศิตาลืมตามองหน้าเขา ความมึนเมาและเร่าร้อนจากรสไวน์ทำให้เธอสูญเสียความเป็นตัวเอง หรือบางทีนี่อาจเป็นความรู้สึกในส่วนลึกที่แสดงออกมา
‘รอง...’ เสียงหวานร้องเรียกเขา ดวงตาปรือปรอยด้วยฤทธิ์ไวน์หวานล้ำ ลักษณ์จูบปลายคางของเธอเบา ๆ สายตาของทั้งคู่ประสานกัน ความปรารถนาในกายกำลังเข้าเล่นงานทั้งเขาและเธอ
‘จูบนะ’ เสียงของเขาแผ่วเบาและสั่นพร่า แต่กลับดังก้องในโสตของศศิตาราวกับต้องมนตร์ ปล่อยให้เขาจูบตามที่เขาต้องการ
ลักษณ์จูบเธออย่างที่อยากจูบมาแสนนาน ความอยากได้ของเขามากเสียจนวันนี้ไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไป ถ้าจะต้องเห็นเธอเป็นของคนอื่น เขายอมเป็นคนเลวที่เอาเปรียบเธอ ยอมเป็นคนเลวในเวลานี้ ดีกว่าต้องเสียใจและเสียเธอไปในวันข้างหน้า
หมดเวลาของการรอคอยแล้ว สามปีที่แสนทรมานของเขากำลังจะจบลง สามปีที่เขาเฝ้ารอสิ้นสุดแล้วในวันนี้
‘อื้อ’ เสียงครางหวานของศศิตาดังขึ้น เธอเหมือนอยู่ในห้วงแห่งความฝัน เจ้าชายสุดหล่อกำลังจุมพิตเจ้าหญิง เธอพร้อมจะล่องลอยไปอยู่ในดินแดนแห่งฝันพร้อมกับเขา ไอเย็นของเครื่องปรับอากาศสัมผัสกับผิวกายของเธอให้สั่นสะท้าน เมื่อทั้งเสื้อกล้ามและกางเกงขาสั้นถูกดึงออกจากร่างเพรียวบาง
ความเป็นสาวของเธอที่ผลิงามอยู่ตรงหน้าเขาตั้งแต่ตอนบ่ายของวัน เขาคงทนไม่ได้ถ้าจะให้ใครได้เชยชม แม้แต่พนักงานผู้หญิงที่คลินิก เขายังไม่อนุญาตให้แตะต้อง แล้วแบบนี้เขาจะให้ผู้ชายหน้าไหนมาแตะต้องเธอ
‘ฉันไม่มีทางปล่อยเธอไป’ สายตาของลักษณ์ดำมืด ด้วยความหึงหวง เขาไม่มีวันปล่อยให้ใครแตะต้องของของเขา ผู้หญิงคนนี้ต้องเป็นของเขาเท่านั้น
‘อ๊า’ ศศิตาร้องออกมาอย่างที่ไม่เคยทำ เธอเพิ่งจะเคยค้นพบเสียงแบบนี้ในตัวเอง เสียงร้องอย่างน่าอาย เขาเลียไล้อีกครั้งเมื่อความชุ่มฉ่ำของเธอมีมากขึ้น