"หลีกไป! อย่ามาขวาง ฉันจะกลับบ้าน"
"แต่หมอยังไม่อนุญาตให้กลับบ้านได้เลยนะ รอพรุ่งนี้แล้วกัน ผมจะรีบพาคุณกลับบ้านแต่เช้าเลยดีไหม" ลูก้าเข้าใจความหมายคำว่าบ้านของเธอคือคฤหาสน์ของตัวเขาเอง แต่ความจริงแล้วไม่ใช่
"ใครบอกว่าฉันจะกลับบ้านของคุณ ฉันจะกลับบ้านฉันที่เมืองไทยต่างหาก หากคุณจะกรุณาช่วยไปส่งฉันที่สนามบินด้วย ฉันจะกลับโรม"
"แต่คุณกลับโรมตอนนี้ไม่ได้นะ ดีไม่ดีมือปืนพวกนั้นอาจจะรออยู่ข้างนอกก็ได้" มาเฟียหนุ่มตอบกลับเสียงเย็น
"ถ้าไม่ไปส่ง ฉันหาทางไปเองก็ได้" เมลินไม่ฟังอะไร บ่นขมุบขมิบแล้วก้าวฉับๆ ออกมาจนร่างสูงต้องก้าวตามไปขวางทางไว้
ร่างบางชะงักฝีเท้าแล้วเงยหน้าขึ้นมองตาขวาง "หลีกไป!"
"ผมไม่หลีก มีเหตุผลหน่อยสิเมลิน"
"เหตุผลอะไรล่ะ ถ้าเหตุผลบ้าๆ บอๆ ที่คุณปั้นน้ำเป็นตัวขึ้นมาหลอกฉันล่ะก็ ฉันไม่ฟัง!" หญิงสาวสะบัดหน้าแล้วก้าวเดินต่อ แต่แล้วโทรศัพท์ในมือก็ดังและสั่นขึ้นมา เธอรีบกดรับส
