ความจริงที่เจ็บปวด

1828 Words

เมลินกะพริบตาไล่ความง่วงงุนให้พ้นไป ก่อนจะผุดลุกขึ้นนั่งขัดสมาธิอ้าปากหาวหวอดๆ หูแว่วๆ เหมือนจะได้ยินเสียงฝีเท้าเดินมาหยุดที่หน้าห้องจึงรีบจัดผมเผ้าให้เข้าที่เข้าทาง ก่อนที่ประตูจะถูกเปิดเข้ามา "อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณโรมาโนสั่งว่าดื่มน้ำชาแล้วรีบแต่งตัว จะได้กลับคอมเพล็กซ์ค่ะ" แม่บ้านเอ่ยทักทายแล้วถ่ายทอดคำสั่งที่ได้รับมาจากผู้เป็นเจ้านาย เมื่อคิดว่าจะได้เจอมารดาแล้วหญิงสาวก็ออกอาการดีใจ รีบลงจากเตียงแล้วยกถ้วยชาขึ้นมาดมฟุดฟิด "หอมจัง ฝากบอกคุณโรมาโนด้วยนะคะว่าฉันขอเวลาสิบห้านาที เอ๊ะ! ไม่ๆ แค่สิบนาทีก็พอ" จากนั้นเธอก็ดื่มน้ำชาร้อนๆ รวดเดียวหมดแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำ ครบสิบนาทีไม่ขาดไม่เกินก็แต่งตัวเสร็จวิ่งออกจากห้องทันที "อรุณสวัสดิ์ครับ เมื่อคืนหลับฝันดีหรือเปล่า" ลูก้าทักทายด้วยน้ำเสียงสดใส เมื่อเห็นหญิงสาวเดินลงบันไดมา "ก็...ดีค่ะ อรุณสวัสดิ์ค่ะ" เธอตอบแล้วชะโงกหน้าไปทักทายบรูโน่ที่เดินม

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD