"รออยู่ที่นี่อย่างวางใจเถอะครับ เดี๋ยวเขาก็กลับมา" บรูโน่เอ่ยขึ้นหลังจากร่างสูงออกไปแล้ว
"เดี๋ยวผมจะอยู่เป็นเพื่อนก็แล้วกัน รอแม่บ้านจัดห้องเสร็จค่อยขึ้นไปพักผ่อน ซึ่งอันที่จริงผมต้องขอโทษด้วยที่ไม่ได้เตรียมความพร้อมไว้เนื่องจากการมาครั้งนี้ไม่ได้แจ้งล่วงหน้าเหมือนทุกครั้ง และผมก็ไม่รู้ว่าจะแขกมาด้วยเพราะปกติไม่เคยมี"
"ขอบคุณค่ะ" เมลินกล่าวขอบคุณก่อนจะถามต่อ "ปกติเขามาที่นี่บ่อยไหมคะ"
"เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมาหรอกครับ ก็เข้าใจได้ว่าด้วยงานที่รัดตัว แล้วก็ไม่เคยพาแขกคนไหนมาด้วย" ชายสูงวัยย้ำอีกรอบว่าผู้เป็นเจ้านายไม่เคยพาคนนอกเข้ามา
"คุณเป็นคนแรก คงจะเป็นคนพิเศษสำหรับลุคจริงๆ" บรูโน่ยิ้มน้อยๆ แต่แล้วเสียงหวานก็ขัดขึ้น
"ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ ฉันกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันค่ะ" หญิงสาวรีบปฏิเสธเป็นพัลวัน
"ถ้างั้นก็แล้วแต่แม่หนูเถอะ" คนสูงวัยว่าพลางทอดสายตาอ่อนโยนมองหญิงสาวคราวลูกคราวหลาน "แต่อยากให้
