“นี่ถึงกับขึ้นมึงขึ้นกูเลยเหรอวะ” ทวินหัวเราะเสียงดังท้องคัดท้องแข็ง “นุ่มนวลคือลักษณะ อาจหมายถึงการพูดจา เดินเหิน แย้มยิ้ม อะไรเทือกนี้ เข้าใจมั้ยไอ้หมาบ้า”
สมัยก่อนนับแสนชอบว่าเขาแหยบ้างละ ไม่แมนบ้างละ ที่ยอมปีวราทุกอย่าง แถมยังขี้หึงแบบสุดๆ ก็เขารักของเขาอย่างมันจะไปเข้าใจอะไร
... แต่มาวันนี้ นับแสนกลับกลืนน้ำลายตัวเอง แถมดูจะอาการหนักกว่าเขาสมัยก่อนเสียอีก
“แล้วไป อย่าให้รู้ก็แล้วกันว่ามึงแอบเหล่เมียกู ถึงเป็นเพื่อนกูก็ไม่เก็บเอาไว้แน่ พ่อจะยิงทิ้งให้พรุน ให้จำศพไม่ได้เลยคอยดู”
หมอทวินทำท่าขนลุกขนพองสยองเกล้าเกินจริง ให้กับคำขู่ป่าเถื่อนของไอ้คนเถื่อน อันที่จริงเขาออกแนวขำขันซะมากกว่า
“กูไปดีกว่ากลัวโดนเตะ แต่เดี๋ยวอีกวันสองวันจะเข้ามาดูคุณครีมให้... ก็อย่างว่าเมียมึงก็เหมือนเมียกู จริงมั้ย”
พูดจบคุณหมอหนุ่มก็ต้องกระโดดหลบเป็นพัลวันเมื่อนับแสนดูจะอยากตื้บเขาขึ้นมาจริงๆ พอต่างคนต
