ฝันดี

1398 Words

ตื้อดึ่ง~ ก้องภพ : อาทิตย์หน้าวันเกิดไอยอร์ชนะ เธอไปด้วยไหม กุญแจ : ได้สิ จัดที่ไหนหรอ ก้องภพ : บ้านไอยอร์ชนั่นแหละ กุญแจ : ติ๊ดตี่ไปด้วยไหม ก้องภพ : น่าจะไปนะ กุญแจ : โอเค โรงเรียน… "เสียดายเมื่อวันเสาร์แกติดธุระ หนังโคตรสนุกเลย" "กุญไม่ไป ฉันกลายเป็นก้างขวางคอติ๊ดตี่กับไอเมฆเลยเนี่ย" "ฉันติดธุระหรอ" กุญแจทำหน้าไม่เข้าใจในสิ่งที่ติ๊ดตี่กับยอร์ชพูดเมื่อกี้ "ไอก้องมันโทรมาบอกพวกฉันอ่ะว่าแกไม่ว่าง ฉันก็งงทำไมแกโทรบอกไอก้องแทนที่จะบอกพวกฉัน" "…" เธอเงียบเพราะกำลังประมวลผลกับสิ่งที่เพื่อนกำลังพูด ก้องภพทำเป็นไม่ได้ยินในสิ่งที่เพื่อนคุยกัน และกำลังก้มหน้าหลบสายตากุญแจที่ตอนนี้กำลังมองมาที่เขาอย่างคาดโทษ "แต่เสาร์นี้วันเกิดกู ใครไม่ไปตัดเพื่อน" "งั้นกูไม่ไป" "ไอติ๊ดตี่" ยอร์ชพูดพร้อมกับทำหน้าจะร้องไห้ "กูล้อเล่น…ฮ่าๆ ทำหน้าทุเรศชิบหาย" "กูก็มีเพื่อนอยู่แค่นี้ ไม่มีพวกมึงแล้วใครจะคบกับกู" "เออนั่นสิทำไมกูตาต่ำมาคบมึงเป็นเพื่อนวะเนี่ย" ติ๊ดตี่ยังคงแกล้งยอร์ชอย่างสนุกสนาน "พูดแบบนี้มึงเอาตีนมาถีบหน้ากูเลยเหอะ" "เอ้า แล้วก็เพิ่งมาบอก" ติ๊ดตี่ทำท่ายกขาขึ้น "กูว่าที่มึงบอกว่าไม่อยากเป็นเพื่อนกับกูนี่มึงน่าจะพูดจริงแล้วแหละ" "ฮ่าๆ" กุญแจหัวเราะให้กับความสนิทสนมของยอร์ชกับติ๊ดตี่ ที่ชอบแกล้งกันแต่กลับไม่เคยโกรธกันเลยสักครั้ง พักกลางวัน… "อ้าวพี่กุญ เจลนั่งด้วยได้ไหมครับ" ชายรุ่นน้องที่เคยช่วยเธอไว้ในวันเปิดเทอมเดินเข้ามาทักเธอที่โต๊ะอาหาร "อ้าวเจล…ได้สิ" "เรียนที่นี่เป็นยังไงบ้างครับ" "ก็สนุกดีนะ" "แล้วเพื่อนเจลไปไหนล่ะ ทำไมอยู่คนเดียว" "อ๋อเพื่อนเจลนั่งอยู่ตรงนู้นครับ แต่เจลอยากนั่งกับพี่กุญมากกว่า" "รีบกินรีบขึ้นห้องเหอะ ร้อน" ก้องภพเริ่มรู้สึกไม่ชอบหน้าคนที่เพิ่งเข้ามาทักกุญแจ "ร้อนอะไรของมึง แคนทีนก็ติดแอร์" ยอร์ชถามเพื่อนขึ้นด้วยความสงสัย "กูร้อนก็แล้วกัน" ก้องภพไม่ได้หมายถึงอากาศ แต่กำลังหมายถึงหัวตัวเองต่างหากที่ร้อน เหมือนกับว่ารุ่นน้องคนนั้นจะเป็นคนเข้ามากระตุ้นความรู้สึกของก้องภพให้ชัดเจนยิ่งขึ้นทำให้เขาได้รู้ว่าตอนนี้ตัวเองกำลังคิดยังไงกับกุญแจ ความรู้สึกที่เขาไม่เคยรู้สึกกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน อาจจะเพราะที่ผ่านมาเขามักจะเป็นฝ่ายถูกเข้าหา แต่พอเป็นกุญแจที่ไม่ได้มีท่าทีสนใจเขาเหมือนคนอื่นๆ เขากลับสนใจในตัวเธอขึ้นมาซะอย่างนั้น อาทิตย์ถัดมา… ตื้อดึ่ง~ ก้องภพ : ส่งตำแหน่งที่ตั้ง กุญแจ : เดี๋ยวฉันไปนะ ตอนนี้อยู่ร้านเค้ก ไม่รู้จะซื้ออะไรให้ยอร์ชดี ก้องภพ : ไม่ต้องซื้อให้มันหรอก กุญแจ : ไม่ได้สิ นายจะให้ฉันแค่ไปกินเลี้ยงแล้วกลับหรอ ก้องภพ : มาให้ฉันเห็นหน้าก็พอ นับวันก้องภพก็ยิ่งทำตัวแปลกๆกับเธอมากขึ้นทุกวัน เริ่มทักมาหาเธอในแชทส่วนตัวบ่อยขึ้น ที่โรงเรียนก็ชวนเธอคุยเยอะขึ้น จนเธอเองก็เริ่มหวั่นไหวในสิ่งที่เขาทำ เธอไม่ใช่ผู้หญิงใสซื่อถึงขนาดที่จะไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรหรอกนะ แต่ก็ไม่ได้เจนโลกถึงขนาดที่จะเดินไปบอกรักเขาโต้งๆได้เหมือนกัน กุญแจ : ทำไมต้องอยากเห็นหน้าฉันด้วย ก้องภพ : คิดถึง กุญแจยิ้มกว้างกับข้อความที่ก้องภพเพิ่งส่งเข้ามา กุญแจ : ฉันกำลังไปนะ เธอไม่รู้ว่าควรตอบอะไรกลับไปดี เลยเลือกที่จะบอกความเคลื่อนไหวของตัวเองแทน บ้านยอร์ช… "ตู้เย็นอยู่ทางไหนหรอฉันจะได้เอาเค้กไปเก็บ" กุญแจสวัสดีพ่อกับแม่ของยอร์ชเมื่อมาถึง และเดินไปกระซิบกับก้องภพเพราะกลัวเจ้าของวันเกิดจะมาได้ยิน ซึ่งไม่รู้ตอนนี้เขาอยู่ส่วนไหนของบ้าน "เดี๋ยวฉันเอาไปเก็บให้เอง ไอยอร์ชมันออกไปซื้อน้ำอัดลมอยู่ เธอไปนั่งพักเถอะ" ก้องภพตอบเมื่อเห็นว่าเธอกำลังทำท่าทางมองหาเจ้าของวันเกิด วันนี้ที่บ้านของยอร์ชเลี้ยงหมูกระทะ ไอศกรีม และของกินเล่นอีกเพียบ พ่อแม่ยอร์ชเป็นกันเองมากจนทำให้ทุกคนเป็นตัวเองได้เต็มที่ ไม่ต้องคอยระวังอะไรนัก ตอนนี้ทุกคนกินของคาวกันจนอิ่มแล้ว กุญแจเลยสะกิดก้องภพให้ไปเอาเค้กมาเซอร์ไพรส์ยอร์ช ทั้งคู่อ้างว่าจะไปหยิบน้ำอัดลมมาเพิ่มแล้วขอตัวออกมาพร้อมกัน "วันนี้เธอแต่งตัวน่ารักดีนะ" ก้องภพเอ่ยชมเธอขณะที่เธอกำลังก้มหน้าก้มตาปักเทียนลงในเค้ก "อยู่ๆทำไมถึงชม จะแกล้งอะไรกันหรือเปล่า" เธอตอบกลับไปแบบยิ้มๆเพราะรู้สึกเขินในสิ่งที่เขาเพิ่งพูดออกมา "น่ารักจริงๆ" ก้องภพยังคงย้ำคำเดิม "นายช่วยจุดเทียนให้หน่อยสิ" เธอรีบเปลี่ยนเรื่องคุยเพราะตัวเองกำลังรู้สึกประหม่าเกินไป แต่กลับต้องเขินมากกว่าเดิม เพราะก้องภพไม่รอให้เธอถอยออกมาจากเค้ก แต่กลับมายืนซ้อนหลังเธอแล้วเอื้อมมือมาจุดเทียน ดูๆแล้วมันก็ไม่ต่างอะไรจากการกอดเธอจากข้างหลังเลย กุญแจได้แต่ยืนนิ่งกับการกระทำของเขาไม่ได้พูดอะไร 'เล่นกับใจฉันเกินไปแล้วนะ' เธอคิดอยู่ในใจ "เธอจะถือเค้กออกไปเองไหม" ก้องภพถามเธอในท่าเดิม หลังจากจุดเทียนเสร็จเขาก็ยังไม่ขยับออกไปไหน "อื้ม นายก็หลบฉันสิ" "เขินหรอ" ก้องภพพูดพร้อมกับจับตัวเธอให้หันหน้ามาหาเขา กลายเป็นตอนนี้ตัวของทั้งคู่แนบชิดติดกันจนแทบจะเป็นคนๆเดียวกันอยู่แล้ว ทั้งคู่สบตากันอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่ก้องภพจะค่อยๆโน้มหน้าลงมาเพื่อจะจูบเธอ ส่วนเธอก็หลับตาพริ้มเตรียมรับสัมผัสจากคนตรงหน้าเต็มที่ "โอเอ็มจี! โทษทีมาผิดจังหวะ" ติ๊ดตี่ที่เห็นทั้งคู่หายไปนานเลยจะเดินมาตาม แต่กลับมาผิดเวลา "ไปเร็ว" เธอดันก้องภพออกเบาๆ และรีบถือเค้กออกมา พร้อมกับเอ่ยชวนติ๊ดตี่ที่ยืนรู้สึกผิดอยู่หน้าห้องครัวให้ไปด้วยกัน เมื่อยอร์ชเป่าเทียนเสร็จก็ตัดเค้กแจกจ่ายให้กับเพื่อนๆ ตอนนี้พ่อแม่ของยอร์ชขอตัวไปพักผ่อนและกำชับกับลูกของตัวเองให้คอยดูแลอำนวยความสะดวกให้กับเพื่อนๆด้วย "เดี๋ยวอีกสักพักฉันจะกลับแล้วนะ" กุญแจหันไปบอกเพื่อนๆ "อ้าวหรอ…วันนี้ขอบคุณสำหรับเค้กมากนะ แล้วนี่จะกลับยังไงล่ะ ให้ฉันไปส่งไหมดึกมากแล้ว" ยอร์ชถามเธอด้วยเสียงที่ดังขึ้นกว่าปกติ เพราะมีก้องภพนั่งเล่นกีต้าร์ร้องเพลงอยู่ เห็นแบบนั้นเธอก็ยิ่งรู้สึกสนใจในตัวเขามากขึ้นกว่าเดิม 'เสน่ห์ของผู้ชายคนนี้จะไปหมดที่ตรงไหนกันนะ' เธอมองเขาแล้วคิดในใจ "ไม่เป็นไร เดี๋ยวพ่อฉันมารับ" เธอตอบกลับไปด้วยเสียงที่ดังขึ้นกว่าปกติเช่นเดียวกัน บ้านกุญแจ… ตื้อดึ่ง~ ก้องภพ : ฝันดีนะครับ ก้องภพ : บอกกลับด้วยสิ เมื่อเห็นว่าเธอเปิดอ่านแต่ยังไม่ได้ตอบอะไรกลับมา ก้องภพจึงทักซ้ำไปอีกครั้ง กุญแจ : ฝันดี ก้องภพ : ต่อไปนี้บอกฉันทุกคืนด้วย เพราะถ้าเธอไม่บอกฉันคงนอนไม่หลับ ก้องภพ : เข้าใจไหม กุญแจ : อื้ม

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more