“เขาผีสิงจริงๆ เขาไม่ขึ้นไปข้างบนเหรอ?”
ใบหน้าของอีวอนน์เปลี่ยนเป็นสีแดงทันที เธอพยายามปลอบตัวเองอย่างเต็มที่โดยคิดว่าเขาเป็นคนงี่เง่า!
จิ๊บจ๊อยเห็นว่าเจสันกลับมาแล้วในบางครั้ง เธอจึงรีบเคาะหัวเขาแล้วพูดว่า “เจสัน หยุดซนแบบนี้ได้ไหม ถ้าแกดื้ออีก ฉันจะหยุดพักผ่อนและส่งเธอกลับไปโรงเรียน!”
ทันทีที่เขาได้ยินว่าจิ๊บจ๊อยจะส่งเขากลับไปโรงเรียน เจสันก็เชื่อฟังมากในทันที
“แม่ อย่า อย่าส่งฉันกลับไปโรงเรียน ฉันจะเชื่อฟัง ฉันจะเชื่อฟังมาก!” ขณะที่เขาพูด เขาก็กระโดดขึ้นไปชั้นบนให้เร็วที่สุด
จิ๊บจ๊อยถอนหายใจแล้วส่ายหัว “เด็กคนนี้ไม่ง่ายเลยที่จะรับมือเลย!”
“อีวอนน์ อย่าโกรธเลย เธอรู้จักเด็กคนนี้ด้วย...” พีทตี้พูดทั้งน้ำตาคลอเบ้า
“คุณป้า อย่าไปสนใจเลยค่ะ เขาน่ารักมาก!” อีวอนน์พูดขัดกับเจตจำนงของเธอ
“ใช่ อีวอนน์ สำหรับเด็กที่ดีอย่างเขา เขาจะอนาถใจได้อย่างไร” เพ็ตตี้ร้องไห้ในทันทีแ
