ในตอนเช้า จนกระทั่งแปดนาฬิกา เควนตินซึ่งแต่เดิมงีบหลับอยู่ในรถก็ได้ยินเสียงข้างนอก
เมื่อเขาลืมตาขึ้นก็เห็นคนในชุมชนที่พูดถึงรถของเขา
ใช่ มายบัคจำกัด ในชุมชนนี้ มันดูจะสะดุดตาไปหน่อย
เควนตินลุกขึ้นและรับโทรศัพท์จากอีวอนน์
“เฮ้ เควนติน สิ่งที่สำคัญในบริษัทเมื่อคืนนี้คืออะไร ทำไมคุณถึงออกมาช้าจัง” เป็นเสียงกังวลของอีวอนน์ทางโทรศัพท์
“เอ่อ..วันนี้ไปต่างประเทศน่ะมีโครงการ”
“ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน ฉันจะไปส่งอาหารเช้าให้คุณ”
“ไม่ ฉันกำลังจะไปสนามบินแล้ว”
“เควนติน คุณจะกลับมาเมื่อไหร่ ฉันซื้อตั๋วไปกับคุณแล้ว ตกลงไหม”
เควนตินขมวดคิ้วและพูดว่า “ไม่ ฉันจะกลับมาอีกไม่นานหลังจากที่ธุรกิจจบลง ถ้าคุณเหงานิดหน่อย คุณกลับไปมัวร์แมนชั่นก่อนได้นะ ยังไงก็ตาม พาฉันไปทักทายครอบครัวของคุณสิ ฉันจะ ไปเยี่ยมพวกเขาอีกวันเมื่อฉันกลับจีน”
อีวอนน์พยายามอย่างหนักที่จะปิดปากของเธอไว้ เขายังคง
