เซ็กส์ร้ายของนายเพลย์บอย

ตอนที่8 ชายชู้ของแม่

ตอนที่8 ชายชู้ของแม่

วันนี้ฉันกลับถึงบ้านเร็วกว่าทุกวัน

“รถใครเหรอพราวสวยจัง รถใหม่พ่อพราวเหรอ” ตาต้าทำเสียงตื่นเต้นกับรถยนต์สปอร์ตรุ่นใหม่สีแดงสดซึ่งจอดอยู่ในโรงรถของบ้านฉัน

“เอะ ไม่รู้สิ อาจจะเป็นเพื่อนของแม่พราวมั้ง พ่อพราวไปทำธุระที่ประเทศเพื่อนบ้านกว่าจะกลับก็อาทิตย์หน้าโน้นแหละ” ฉับคว้าประเป๋าเป้มาถือไว้ ก่อนจะก้าวลงจากรถยนต์ของตาต้า

“เหรอ อืมๆ อย่าลืมนัดของเรานะ ไว้เจอกันพรุ่งนี้ บายจ้ะ” ตาต้าโบกมือลา

“บายจ้ะ” ฉันมองจนท้ายรถของเพื่อนลับตาไป จึงหันหน้าเดินเข้าบ้าน

ประตูบ้านไม่ได้ล็อก ฉันเดินเข้าไปในบ้านด้วยความประหลาดใจ ในห้องรับแขกก็ไม่มีใครอยู่ ปกติแล้วถ้าเพื่อนๆ ของแม่แวะเวียนมาหาพวกท่านก็มักจะเล่นเกมคิดเลขกันอยู่ในห้องรับแขกซะเป็นส่วนใหญ่ บนโต๊ะกระจกหน้าโซฟามีแก้วน้ำวางอยู่หนึ่งแก้ว น้ำในแก้วยังไม่พร่องมีไอน้ำเกาะอยู่

“แม่ไปไหนนะ”

ฉันทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาวางกระเป๋าเป้ไว้ข้างตัว ย้อนนึกไปถึงเรื่องตาต้าที่ชวนฉันไปงานปาร์ตี้เลี้ยงฉลองวันคล้ายวันเกิดของแนนในวันพรุ่งนี้ซึ่งตรงกับวันเสาร์ ตาต้าคะยั้นคะยอให้ฉันไปเป็นเพื่อนหล่อนในปาร์ตี้เลี้ยงฉลองวันคล้ายวันเกิดของแนน ทั้งที่ฉันพยายามจะหาข้ออ้างมาปฏิเสธหล่อนแล้ว แต่ก็ไร้ประโยชน์ การขออนุญาตแม่ออกไปเที่ยวนอกบ้านไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตายอะไร แม่ของฉันเป็นคุณแม่หัวสมัยใหม่ ให้อิสระกับลูกทั้งทางความคิดและการใช้ชีวิต พ่อซะอีกที่ค่อนข้างจะหัวโบราณกว่า แต่ก็เป็นโชคดีของฉันอย่างหนึ่งที่พ่อไปติดต่อทำธุรกิจกับเพื่อนของท่านที่ประเทศเพื่อนบ้านจะกลับมาอีกทีก็สัปดาห์หน้าเลย

แนนและเอ็มก็อยู่ด้วยในโรงอาหารตอนที่ตาต้ามาชวนฉัน แนนกับแฟนกระซิบกระซาบกันตอนที่มองฉันกับตาต้าคุยกัน ซึ่งฉันว่ามันไม่ค่อยน่าไว้ใจสักเท่าไหร่ โดยเฉพาะสายตาของเอ็มที่มองฉัน เอ็มอยู่ในกลุ่มเด็กเกเรและเจ้าชู้อันดับต้นๆ เขาเคยมาจีบฉันก่อนจะได้ข่าวว่าตกลงคบกับแนน ถึงแม้ว่าเอ็มจะหน้าตาดีแต่นิสัยและบุคลิกของเขาไม่เข้าตาฉันสักนิด ก่อนหน้าที่เอ็มจะเป็นแฟนกับแนนเขาก็มีข่าวกับผู้หญิงเยอะแยะ มีอยู่ครั้งหนึ่งฉันบังเอิญผ่านไปได้ยินเอ็มคุยโวกับเพื่อนผู้ชายของเขาถึงเรื่องที่เอ็มได้เสียกับผู้หญิงคนโน้นคนนี้ รวมถึงลีลาเซ็กส์ของสาวแต่ละคนที่เอ็มได้ฟันมา ซึ่งมันโคตรไม่แมนเลยแหละนั่นทำให้ฉันรู้สึกขยะแขยงเอ็มมากขึ้น

เพล้งงง!

เสียงเหมือนจานชามหล่นลงกระทบพื้นแตกกระจาย มันดังมาจากในครัวซึ่งอยู่ในห้องถัดไปจากโถงทางเดิน ต้องเป็นแม่แน่ๆ ฉันคิดในใจพลางลุกขึ้นจะเดินตามไปดู

“อ๊า อ๊า ซี้ดดด อูยยย”

ก่อนเสียงครางกระเส่าซึ่งฉันจำได้ว่าเป็นเสียงของแม่จะดังตามมาติดๆ

พั่บ พั่บ พั่บ

“อืมมมม อืออ อะ อ่ะ”

ฉันหน้าชาวูบ แข้งขาแข็งทื่อเหมือนมันถูกสต๊าฟเอาไว้กับที่ นอกจากเสียงของแม่แล้วยังมีเสียงของผู้ชายอีกคนอยู่กับแม่ด้วย เสียงผู้ชายที่ไม่ใช่เสียงพ่อของฉัน พวกเขาทำอะไรกันในครัว? ฉันไม่ได้ไร้เดียงสาถึงขนาดว่าไม่รู้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นในห้องนั้น

“ซี้ดดด อื้ออ อือ อือ”

เสียงครางกระเส่ายังดังมาอย่างต่อเนื่อง ฉันจะต้องไปดูให้เห็นกับตาว่ามันเป็นเหมือนที่ฉันคิดหรือเปล่า ฉันย่องไปอย่างเงียบกริบที่สุด หัวใจเต้นแรงขึ้นแรงขึ้น พร้อมกับความรู้สึกหวิวๆ ในอก แต่ละย่างก้าวที่สาวเท้าออกไปเวลามันเหมือนเดินเชื่องช้า

ประตูห้องครัวแง้มเอาไว้ ในห้องมีเงาสองเงากำลังเคลื่อนไหว ขอบตาฉันร้อนผ่าวปวดหัวใจขึ้นมาทันทีที่ใบหน้าของพ่อลอยเข้ามาในหัว

เสียงชายแปลกหน้ากล่าวชมถึงความสุขที่เขากำลังได้รับจากเรือนร่างของหญิงซึ่งขึ้นชื่อว่าเป็นแม่องฉัน ความสุขที่เกิดขึ้นบนบาดแผลในหัวใจของฉันกับพ่อ ถ้าพ่อรู้เรื่องนี้ครอบครัวที่เคยสงบสุขของฉันคงได้พังลงไม่เหลือชิ้นดีแน่

ฉันตัดสินใจแย้มหน้าไปที่ประตู…

ภาพที่เห็นคือแม่นอนแผ่หราอยู่บนโต๊ะทานข้าว เสื้อถูกถลกขึ้นไปจนเห็นนมขาวอะล่างฉ่าง หน้าอกของแม่ไหวยวบยาบตามจังหวะการกระแทกกระทั้นของผู้ชายชู้ของแม่ เสื้อชั้นในกองอยู่บนพื้นพร้อมกับกระโปรง ท่อนล่างเปลือยจนหมด แม่ของฉันกำลังถ่างขาออกโดยมีชายแปลกหน้าช้อนทับอยู่หวางขาของแม่ กางเกงของเขากองอยู่กับข้อเท้า เขากำลังขยับเอวสอบอัดแท่งสวรรค์เข้าใส่โพรงสวาทของแม่ฉันอย่างถึงพริกถึงขิง บทรักบทสวาทอันเร่าร้อนเบื้องหน้าทำฉันดวงตาพร่ามัว หยาดน้ำตาล่วงพรูเป็นสาย

“มะ… แม่ กรี๊ดดดด!!” เสียงฉันสั่นจนแทบจำน้ำเสียงตัวเองไม่ได้ พยายามเรียกแม่แล้วร้องกรี๊ดออกมาจนสุดเสียง

“เฮ้ย” ผู้ชายแปลกหน้าร้องอุทานขึ้นมาด้วยความตกใจ เขาถอดท่อนลำที่ผงาดง้ำออกจากช่องทางสวรรค์ของแม่ฉัน รีบก้มลงไปดึงกางเกงมาสวมปิดบังความเป็นชายเอาไว้

“พราว” แม่ดีดตัวลุกขึ้นใบหน้าซีดเผือด

“ผมกลับก่อนดีกว่า” ชายชู้ของแม่ดูกระสับกระส่าย เขาไม่กล้ามองสบตากับฉันด้วยซ้ำในขณะที่เดินผ่านฉันออกจากบ้านของเราไป

“ทำไม… ทำไมแม่ถึงทำแบบนี้” ความผิดหวังเสียใจท่วมท้นอัดแน่นอยู่ในอกของฉัน มันค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นหยาดน้ำตาพรั่งพรูหยาดรินนองหน้า

“พราว พราวฟังแม่ก่อน” ภรรยาของพ่อฉันรีบแต่งตัว โดยคว้าเสื้อผ้าที่ตกอยู่บนพื้นมาสวมใส่ปิดบังร่างกายที่เปล่าเปลือยเอาไว้

ฉันหันหลังกลับและวิ่งหนีขึ้นไปบนชั้นสอง พอเข้าห้องได้ฉันก็ล็อกประตู พิงหลังกับประตูห้องแล้วทรุดกายลง เวลานี้เหมือนโลกมันมืดมิด ท้องฟ้ามันถล่มลงมากองทับอยู่บนตัวของฉัน เสียงแม่วิ่งตามฉันขึ้นมาติดๆ แต่ตอนนี้ฉันย้ังไม่พร้อมที่จะฟังคำอธิบายอะไรทั้งนั้น และไม่คิดด้วยว่าจะมีเหตุผลอะไรมาลองรับการกระทำของแม่ได้ แม่กำล้ังทำลายครอบครัวของเราให้พังพินาศ

“พราว พราว ออกมาฟังแม่ก่อน ฮือ ฮือ พราว ลูก”

เสียงแม่เคาะประตูรัวๆ เรียกชื่อฉันซ้ำไปซ้ำมา ฉันชันเข่าขึ้นก้มหน้าลงสะอื้นไห้ ในใจเหมือนกำลังเกิดพายุลูกใหญ่ มันพัดทำลายทุกสิ่งทุกอย่างจนแหลกลาญไปหมดแม้นกระทั่งความรู้สึก