“ไหนเล่าเรื่องสาวของเราให้แม่ฟังหน่อย” มารดาพูดขึ้น
“ใครกันคะ กานดาหรือคะ” เอรินพูดเบี่ยงประเด็นทั้งๆ ที่รู้ว่า มารดาถามถึงใคร
“ตกลงชอบยายกานดา หรือเรา” มารดาถามยิ้มๆ เมื่อลูกสาวเงยหน้ามามองสบตาด้วย
“ก็น่ารักอยู่นะคะ” เอรินหัวเราะ
“มีอะไรไม่สบายใจ บอกแม่สิ เผื่อจะสบายขึ้น มีกันอยู่แค่นี้เอง ถ้าหมอไม่สบายใจ เจ้าแอ๋มมันก็รู้สึกได้นะ ทุกคนก็จะยิ่งเป็นห่วงอ๋อมมากขึ้น” มารดาเอามือลูบศีรษะเอรินเบาๆ เป็นการปลอบโยน
“ไปเจอเขามาวันนี้”
“นัดกัน หรือ” มารดาถาม
“บังเอิญค่ะ พี่เขาไปสั่งขนมที่ร้านนิ่ม” เอรินบอก มีรอยยิ้มน้อยๆ ทำให้มารดายิ้มไปด้วย
“แล้ว ยังไงต่อล่ะ”
“อ๋อมอ่อนแอเห็นพี่เขาแล้วก็ร้องไห้เป็นเด็กๆ เลย จนพี่เขาต้องปลอบ นานอยู่ค่ะ กว่าจะหยุดร้อง” เอรินบอกเล่าเหมือนเด็กๆ เวลารู้ตัวว่าออกอาการงอแงไปกับคนอื่น
“พี่เขากอดเราแน่นไหม” มารดาถามขึ้น ทำเอาลูกสาวจ้องมองมารดาแล้วอมยิ้ม ถามเหมือน
