Kim katletti neşeli gülüşlerini? Hep böyle miydi sevmelerin; bir parça hüznü acıyla yıkayan?
Afra, Hüzün’den gelen mesajla ok gibi fırlamıştı evden. Lanet olasıca herif! Gaza o kadar çok yüklenmişti ki on dakikada kendini Devrim’in apartmanının kapısında bulmuştu. Hüzün’ün mesajı hâlâ dört dönüyordu beyninde. Aslında önce villaya gitmeli, o kızı görmeliydi ama cesaret edememişti. Burada ne aradığından da emin değildi aslında. Hangi sıfatla hesap sorabilirdi ki adama?
Dakikalar geçtikçe yerinde duramaz olmuştu. Farkında olmadan ayakkabısının ucuyla betona vurmaya başladı. Bakışlarını aşağı indirdiği sırada apartman kapısının açıldığını ve rüzgârın içeriyi doldurduğunu duyumsadı. Bakışlarını acele etmeden ayakkabılarından kaldırdı ve gelene çevirdi. Devrim ile göz göze gelmek sessizce iç g
