เที่ยวกับรุ่นพี่
1697 Words
"ไม่หรอกน่า อย่าคิดมากแบบนั้นเรื่องแฟนเดี๋ยวก็มีเองแหละ ผู้ชายเยอะแยะไปอีกอย่างแกก็สวยเป็นถึงดาวคณะเลยนะ"
"ดาวคณะไม่ได้การันตีว่าฉันจะเจอคนดีสักหน่อย ที่ผ่านมาแกก็เห็นว่าคนเข้าหาฉันแต่ละคนเป็นยังไง ไม่มีใครปกติสักคนจนบางครั้งก็งงว่าทำไมฉันถึงไม่ดึงดูดคนปกติเข้ามาบ้าง"ฉันบ่นออกมาอย่างเหนื่อยหน่ายเพราะช่วงเวลาที่ผ่านมาคนที่เข้ามาจีบนั้นประหลาดจริง บางคนชอบอวดรวยเวอร์ราวกับตัวเองเป็นเศรษฐีบ่อน้ำมัน บางคนก็พร่ำเพ้ออย่างกับติดอยู่ในบทละครน้ำเน่าหลังข่าว หนักที่สุดคือตอนนั้นเจอรุ่นพี่คนหนึ่งมาตามจีบแล้วบอกว่านี่คือโชคชะตานำพาให้มาเจอกันแค่สบตาก็รู้ว่าฉันคือคนที่ตามหามาทั้งชีวิต..
แน่นอนว่าฉันรีบถอยห่างจากคนเหล่านี้ทันที เลยทำให้ฉันครองตัวเป็นโสดตลอดมาจนถึงทุกวันนี้ จนคนอื่นคิดไปต่างๆ นาๆ ว่าฉันอาจจะไม่ชอบผู้ชาย ฉันอยากตะโกนใส่หน้าคนพวกนั้นมากฉันชอบผู้ชาย แต่ขอเป็นคนปกติได้มั้ย!!
ปิดเทอมปีสาม..
ในที่สุดก็ถึงวันปิดเทอมสักที ต่อไปฉันจะขึ้นปีสี่แล้วจ้า อีกแค่เทอมเดียวก็เรียนจบแล้ว คือไวมากแม่ ต่อจากนี้ชีวิตทำงานอันแสนลำเค็ญจะได้เริ่มขึ้นแล้วสินะ ระหว่างทางกว่าจะมาถึงตรงนี้มีเรื่องเกิดขึ้นมากมาย ตอนฉันเพิ่งขึ้นปีสองพ่อกับแม่ฉันประสบอุบัติเหตุเพราะถูกคนเมาขับรถชนคุณพ่อเสียชีวิตในที่เกิดเหตุส่วนคุณแม่อาการสาหัสและเสียชีวิตหลังจากนั้นสามวัน ตอนนั้นฉันรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบถล่มลงมาที่ต้องสูญเสียทั้งพ่อและแม่ไปในช่วงเวลาเดียวกันแบบนี้ แต่ฉันก็ต้องยืนด้วยตัวเองให้ได้และพึ่งพาพี่ออกัสให้น้อยที่สุด..
พี่ชายของฉันอย่างพี่ออกัสก็มีครอบครัวที่สมบูรณ์เต็มตัวแล้ว ตอนนี้ย้ายไปอยู่บ้านทางฝั่งภรรยาอย่างพี่แก้วเพื่อดูแลทางนั้นเลยไม่ค่อยได้ติดต่อกลับมา นานๆ เราถึงจะเจอกันที อีกอย่างฉันก็โตแล้วจะให้เป็นเด็กน้อยอยู่ในโอวาทพี่ชายอย่างเดียวก็คงไม่ได้ ชีวิตวัยรุ่นต้องใช้ให้คุ้มก่อนจะเข้าสู่โหมดทำงานค่าา
"น้ำแข็งเตรียมตัวยัง?"ไอด้าเอ่ยถามขึ้นตอนนี้เราทั้งคู่ออกมาเดินตลาดหาอะไรกินตอนเย็นก่อนที่พรุ่งนี้จะไปทะเลด้วยกัน
"อื้ม เตรียมไว้หมดแล้วล่ะ แต่ก็แอบเหงาอ่ะที่ยัยสองคนนั้นไม่ไปกับเรา"
"เอาน่าไว้ตอนเรียนจบเราค่อยไปด้วยกันอีกรอบก็ได้นี่นา" ไอด้าส่งยิ้มมาให้ฉันที่กำลังหงาอยเพราะยัยเพื่อนตัวดีทั้งสองคนชิ่งหนีกลับบ้านกันก่อนแถมไม่ยอมรอฉันกับไอด้าที่ออกจากห้องสอบช้าอีกต่างหาก
"งั้นวันนี้ไปกินเค้กกันก่อนมั้ย? เห็นว่ามีร้านคาเฟ่เปิดใหม่ใกล้ๆ นี้ด้วย"ฉันจูงมือไอด้าเดินนำทางไปที่ร้านคาเฟ่นั้นทันที
"เดินช้าๆ หน่อยก็ได้ร้านไม่หนีไปไหนหรอกน่า"
"ได้ยินว่าเค้กที่นั้นอร่อยมากนะเดี๋ยวมันหมดก่อน โอ๊ย!" ฉันหันกลับไปคุยกับไอด้าโดยไม่มองทางข้างหน้าทำให้ฉันเดินชนเสาไฟเต็มๆ
ฮืออออ หน้าผากจะยุบมั้ยเนี่ย?
"เป็นอะไรมั้ยน้ำแข็ง ไหนดูหน่อย"ไอด้าขอดูหน้าผากฉันพร้อมกับเป่าให้เบาๆ ยัยเพื่อนฉันอบอุ่นมากแฟนน่าจะรักและหลงเพื่อนฉันมากแน่ๆ ขนาดฉันยังหลงเพื่อนตัวเองจนอยากฟัดให้จมเขี้ยว
"ฮืออ ดาด้าเค้าเจ็บจังเลยย"ฉันกอดไอด้าไว้พร้อมกับทำเสียงออดอ้อมจนอีกคนหลุดขำออกมา
ฉันชอบเรียกไอด้าว่า ดาด้า ในตอนที่อยากจะอ้อนเพราะไอด้าเป็นคนน่ารักมาก น่ารักจนไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาบรรยายให้ยัยเพื่อนคนนี้ดี มันเลยไม่แปลกที่เราทุกคนจะสนิทกับไอด้าได้ไว
"จะเรียนจบอยู่แล้วยังขี้อ้อนเป็นเด็กน้ำแข็ง"ไอด้าลูบหัวฉันเบาๆ
เราสองคนเดินมาถึงร้านที่ฉันหมายตาไว้แน่นอนว่าร้านอร่อยแบบนี้ลูกค้าแน่นร้านมากเลยล่ะ ในที่สุดฉันก็ได้เค้กช็อกโกแลตหน้านิ่มกับช็อตเค้กที่เขาร่ำลือกันมาไว้บนโต๊ะ เอาล่ะฉันจะละเลียดชิมเจ้าเค้กสองก้อนนี้ทุกอณูอย่างชื่นชมเลยล่ะ
"อร่อยมากเลยเหรอทำหน้าเคลิ้มซะขนาดนั้น"เสียงของไอด้าทำให้ฉันหลุดออกจากภวังค์แห่งรสชาติเค้ก
"อร่อยมากอ่ะ ไม่เคยกินเค้กร้านไหนอร่อยเท่านี้มาก่อนเลย"
เจ้าก้อนสองชิ้นนี้อร่อยมากทั้งเค้กและเนื้อครีมนุ่มละลายในปาก ความหวานและขมพอดีของช็อกโกแลตเข้ากันได้ดีกับเนื้อเค้กที่นุ่มฟู ส่วนอีกอันก็ละมุนกับความเบาของครีมสดและเนื้อเค้กที่เข้ากันได้ดีกับสตอเบอรี่ ฉันอยากจะคารวะคนที่คิดสูตรเค้กพวกนี้ขึ้นมาจริง พวกเขาคิดได้ยังไงกัน อีกคนที่ขอชมเลยคือเชฟทำขนมของร้านนี้ที่รังสรรค์เค้กฟ้าประทานนี้มาให้ฉันได้กิน
"เชื่อจ้าว่าอร่อย ฮ่าๆๆ"ไอด้าหัวเราพออกมาก่อนจะเอื้อมมือมาเช็ดครีมที่ติดอยู่บนแก้มฉันออก
"พรุ่งนี้ฉันจะขับรถมารับที่บ้านนะทางผ่านพอดี"
"โอเคจ้า แล้วเจอกันนะ"
ฉันกับไอด้าโบกมือให้กันที่หน้าร้านเค้กก่อนจะแยกย้ายกันกลับ เมื่อมาถึงคอนโดฉันล้มตัวลงนอนบนเตียงก่อนจะอัพรูปที่ไปกินเค้กกับไอด้าลงบนโซเชี่ยล ไอด้าที่น่ารักและตามใจฉันเสมอ ฉันรักไอด้ามากจนคิดถึงขั้นว่าถเ้ายัยนั่นไม่มีแฟนและฉันเป็นผู้ชาย ฉันนี่แหละจะเป็นแฟนให้เองเพราะถ้าคบคนอื่นก็กลัวว่าเขาจะทำให้เพื่อนฉันเสียใจ
รุ่งเช้า..
ฉันตื่นมาแต่เช้าเพื่อเตรียมตัวจะไปเที่ยวกับไอด้า ยัยนั่นไลน์มาบอกว่าอีกไม่เกินครึ่งชั่วโมงจะมาถึง สาเหตุที่เราต้องรีบออกกันแต่เช้าเพราะวันนี้เป็นวันหยุดคนไปเที่ยวเยอะเลยทำให้รถติด ถ้าออกสายไปถึงที่พักอาจจะมืดแต่ไอด้าอยากไปถึงที่พักช่วงบ่ายและลงเล่นน้ำตอนเย็น
"น้ำแข็งทางนี้!!" เสียงไอด้าดังขึ้นเมื่อฉันเดินมาถึงลานจอดรถที่เรานัดกันไว้
"ดาด้า" ฉันทิ้งกระเป๋าไว้แล้ววิ่งไปกอดไอด้าอย่างคิดถึงทั้งที่เราเพิ่งจะเจอกันล่าสุดเมื่อวาน
"พร้อมแล้วใช่มั้ย?"
"อื้มพร้อมสิ..อ๊ะ! กระเป๋าฉัน เดี๋ยวฉันไปเก็บกระเป๋ามาก่อนนะ"ฉันเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าทิ้งกระเป๋าไว้แล้ววิ่งมาพอหันไปก็เจอกระเป๋าตัวเองที่ถูกทิ้งให้นอนแอ้งแม้งที่พื้นฟุตบาทก่อนจะวิ่งไปเอากลับมาเก็บที่ท้ายรถ
"สวัสดีครับน้องน้ำแข็งคนสวย"เสียงอันสดใสเอ่ยทักทายฉันพร้อมกับรอยยิ้มของหนุ่งตี๋หน้าหล่อที่ฉันไม่รู้จัก
"สวัสดีค่ะ"ฉันยกมือไหว้ผู้ชายคนนั้นตามมารยาทเพราะดูท่าทางเขาคงจะอายุมากกว่า
"นี่พี่ฟาร์รุ่นพี่คณะวิศวะฯ น่ะ ส่วนนั่นพี่แป้ง พี่ปอร์เช่ แล้วก็คนข้างหน้าพี่แดนแฟนฉันเอง"ไอด้าแนะนำทุกคนที่นั่งอยู่ในรถให้ฉันรู้จัก
"เข้ามาข้างในเลยครับน้องน้ำแข็งมานั่งข้างพี่พอดี"พี่ฟาร์กวักมือเรียกฉันเข้าไปนั่งกับเขาเบาะหลังสุด
"คงไม่ได้หรอกค่ะพี่ฟาร์เพราะด้าจะไปนั่งกับน้ำแข็งเองค่ะ ด้ารบกวนพี่ฟาร์มานั่งเบาะหน้ากับพี่แดนด้วยนะคะ"ไอด้าพูดกับพี่ฟาร์ด้วยรอยยิ้มต่างจากพี่ฟาร์ที่หน้างอทันทีเมื่อฟังจบ
"โถ่น้องไอด้าครับ ให้พี่ได้มีโอกาสทำความรู้จักกับสาวสวยบ้างเถอะ พี่นี่แห้งเหี่ยวมากเลยนะที่มากันเป็นคู่แบบนี้น่ะ"
"ไม่ได้หรอกค่ะ ด้าอยากนั่งกับน้ำแข็ง ด้าไปนั่งหลังนะคะพี่แดน"ไอด้าหันไปบอกแฟนของเธอ พี่แดนที่ใส่แว่นกันแดดหันมาพยักหน้าให้ก่อนที่จะมองไปด้านหน้าต่อ ฉันรู้สึกคุ้นหน้าแฟนของไอด้าแปลกๆ เหมือนเคยเจอที่ไหนแต่จำไม่ได้
"พี่ไม่อยากนั่งกับมันอ่ะ"พี่ฟาร์ยังงอแงไม่เลิกทำให้พี่ปอร์หันไปเตรียมเขวี้ยงขวดน้ำใส่แต่ถูกพี่แป้งห้ามไว้ก่อน
"ลงไปเลยฟาร์ นายจะให้น้องมานั่งกับนายได้ไงน้องไม่ได้สนิทกับนายสักหน่อย"
"ก็นั่งด้วยกันเดี๋ยวก็ทำความรู้จักกัน สนิทกันพอดีไง"
"ไอ้ฟาร์มึงจะไปนั่งข้างหน้าดีๆ หรือจะให้ไล่ลงจากรถ"พี่ปอร์เช่หันไปดุเพื่อนเสียงดังทำให้พี่ฟาร์หน้าหงอยแล้วยอมเปลี่ยนไปนั่งเบาะหน้าแบบจำยอม
ฉันกับไอด้านั่งเบาะหลังสุดโดยมีพี่แป้งคอยถามตลอดว่าอยากได้อะไรมั้ยเพราะเราออกไปไม่สะดวกเท่าไหร่ การเดินทางจากเมืองหลวงลงใต้ใช้เวลานานพอสมควร ใช้เวลาร่วม 8 ชั่วโมงในที่สุดก็เดินทางมาถึงที่พักสักที!!
ความจริงฉันอยากนั่งเครื่องมาแต่พี่แดนแฟนของไอด้าอยากขับรถมาเองมากกว่าและพี่เขาอาสาเป้นคนขับเองคนเดียวเพื่อนอีกสองคนอย่างพี่ฟาร์และพี่ปอร์เช่เลยไม่คัดค้าน และแน่นอนว่าตลอดทางที่นั่งรถมาฉันและไอด้าหลับกันตั้งแต่รถออกจากคอนโดฉันได้ชั่วโมงเดียว
- Writer
