YAZARDAN...
Derlerki kokusunda hayat bulduğu çiçeği kendi elleriyle koparırmış insan oğlu. Kıskanırmış başkaları koklamasın diye. Koparır kendine saklarmış güzel çiçeklerini insan, ama çiçek saklandığı avuçlarda sevgisiz yaşayamaz bir yudum sevgiye hasret solar gidermiş günden güne.
Berfu içinde öyle değil miydi? Kendi evinden yurdundan koparılıp gelirken solacakmı, açacakmı sonu belirsiz ihtimallerle gelmemiş miydi? Sevdiği adamın yanına. Canını yakacağını kalbini kıracağını bile bile gelmişti.
İvan'ın dibine girdiği kadının teninden yayılan koku burnunun ucunda geziniyordu, genzine dolan çiçek kokusu aklını bulandırıyordu adamın. Düşünmesini engelliyor,bir anlık duraksatıyordu. Kalbi bir arafın ortasında kalmıştı, duyguları karışık olduğu gibi aklıda karma karışıktı. Böylesine güzel b
