เฮียเฟยแสนดี

ตอนที่ 2

บางทีการที่เฮียเฟยดึงดูดใจมากจนละสายตาไม่ได้ขนาดนี้อาจเพราะว่าเธอเมามากเกินไปจนอารมณ์อ่อนไหวง่ายหรืออาจจะเพราะเขาหล่อมากเกินไปก็ได้ ช่วงเวลาสนุกผ่านไปอย่างช้าๆก็มีคนโทรเข้ามาพร้อมกับบอกว่ารออยู่ด้านหน้าผับแล้วนั่นทำให้ต้องรีบบอกลาเพื่อนแล้วเดินออกไปหาจนไม่ทันสังเกตว่ามีคนแอบเดินตามมาอยู่เงียบๆ

"ขอโทษ"

"ช่างมันเถอะ!"

"ไปหาอะไรอุ่นๆแถวนี้กินกันไหม พี่เปิดห้องโรงแรมใกล้ๆตรงนี้เองพอกินอิ่มแล้วจะได้นอนพักเลย"

"อื้ม"

"เป็นอะไรหลบตาทำไม?"

"เปล่า แค่…ช่างมันเถอะ!"

"พี่ไม่ดุแล้ว พี่ไม่ดุมารีแล้วไปกันเถอะ"

เฟยยืนมองเงียบๆด้วยความไม่ชอบใจก่อนจะหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบแล้วพ่นควันระบายอารมณ์ฟุ้งซ่านออกไป แววตาดุจ้องมองหน้าแฟนของมารีเพื่อจดจำรายละเอียดทุกอย่างเผื่อว่ามีโอกาสได้เจอกันเร็วๆนี้ มุมปากหยักลึกอมยิ้มด้วยอารมณ์ที่ดีขึ้นเมื่อดูออกว่าทั้งคู่มีปัญหากันอยู่

ไม่ได้คิดจะแย่งแฟนใครเลย

แค่เสนอตัวเลือกที่ดีกว่าเท่านั้นเอง

สูบบุหรี่หมดม้วนรถคันนั้นก็แล่นออกไปพอดีส่วนเขาก็เดินกลับเข้าไปในผับตามเดิมเพราะเดี๋ยวจะไม่มีคนแบกเพื่อนรักกลับคอนโด ลูกน้องก็เดินมาหาพอดีพร้อมกับส่งโทรศัพท์ให้ตามที่สั่งงานเอาไว้เงียบๆและเป็นความลับ เขาให้ลูกน้องหน้าตาดีในระดับหนึ่งเสแสร้งแกล้งทำเมาแล้วเข้าไปจีบขอช่องทางติดต่อผู้หญิงสักคนในกลุ่มนั้นแต่ความจริงมันก็แค่เป็นนกต่อเพื่อเอาข้อมูลมาให้เฉยๆ

ใครมันจะเปิดหน้าจริงว่าต้องการอะไร!

"เฮียเล็งคนไหนเหรอครับ?"

"ไม่เอาสักคน"

"เอ้า! แล้วให้ผมไปขอทำไมถ้าไม่คิดจะเอา?"

"ช่างกูเถอะ! มาช่วยพยุงไอ้เหี้ยนี่ไปรถดิ๊แม่งเมาน็อก"

"เฮียไม่ชอบจริงๆเหรอน่ารักทั้งนั้น"

"ไม่ชอบ กูแค่อยากแกล้งมึงเฉยๆเห็นว่าโสดนานเผื่อว่าจะได้มีเมียสักที"

"โธ่เฮียเฟย! งั้นถ้าผมลุยเต็มที่ละนะ"

"อืม แต่ดูก่อนนะว่าเขาจะเอามึงรึเปล่า"

"ปากร้ายว่ะเฮีย!"

มีเพื่อนคนเดียวแม่งก็เป็นภาระจนอยากจะถีบมันให้กระเด็นไปไกลๆเหลือเกิน มีอย่างที่ไหนมากินเหล้าฟรีแล้วยังเมาจนดูแลตัวเองไม่ได้แบบนี้อีก เขารู้ว่ามันกำลังเครียดเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวที่เข้ามาพร้อมกันเหมือนกะว่าจะเอาให้ยอมจำนนแต่การหนีปัญหาแบบนี้ก็ไม่ได้ช่วยอะไรหรอก แล้วคอยดูนะว่ามันจะค้างคอนโดกี่คืนเพราะถ้ามาทรงนี้ทีไรละก็อยู่ด้วยไม่ต่ำกว่าอาทิตย์หนึ่งแน่นอน

เมื่อไรมันจะมีเมียเป็นตัวตนสักที!

ขี้เกียจดูแลแล้ว!!

รถแล่นออกไปในเวลาตีหนึ่งไม่เร็วมากประมาณครึ่งชั่วโมงก็ถึงคอนโดแล้วโยนเพื่อนทิ้งไว้ที่โซฟาจากนั้นถึงได้เดินไปหาน้ำเย็นมาดื่มดับกระหาย มือหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูแล้วสืบค้นหาอย่างใจเย็นจนได้เจอกับมารีจนได้ เธอตั้งชื่อโปรไฟล์ง่ายๆพร้อมกับรูปถ่ายเซ็กซี่นิดๆแต่น่ารักมากเลยละ นิ้วโป้งเลื่อนหน้าจอไปเรื่อยๆอ่านข้อความตัดพ้อเรื่องความรักที่น่าจะมีปัญหามาสักพักพร้อมกับอ่านทุกคอมเม้นให้กำลังใจจากเพื่อนหลายคนเพื่อเก็บข้อมูล เขาอ่านด้วยความสนใจอยู่ประมาณสิบห้านาทีริมฝีปากก็เบ้ด้วยความไม่ชอบใจเพราะมีรูปคู่กับแฟนหนุ่มหน้าตี๋

หึ! อีกเดี๋ยวก็คงเลิกกันนั่นแหละ

ยังไงก็ต้องเลิกแน่!!

หลังจากอาบน้ำเรียบร้อยแล้วก็ล้มตัวลงนอนไม่พยายามที่จะสลัดภาพมารีออกไปแต่กลับรู้สึกว่าอยากจะเจอเธอในฝันด้วยเลย เพียงแค่หลับตาความรู้สึกเมื่อตอนประคองตัวเธอยังชัดเจนว่าผิวนุ่มมากขนาดไหนและกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆก็คล้ายว่าตลบอบอวลรอบตัวไปหมดเสียจนอยากสูดดมซ้ำๆทั้งวันทั้งคืน

แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้จะแวะไปเจอที่โรงแรม

คืนนี้ขอนอนฝันถึงก่อนแล้วกัน

วันต่อมาเต็มไปด้วยความสดใสมากแม้ว่าจะยังรู้สึกเมาค้างพอสมควรเลยก็ตาม มารีนั่งสั่งอาหารระหว่างรอแฟนหนุ่มที่กำลังตามลงมาเพราะมัวแต่คุยธุระอยู่กับใครก็ไม่มั่นใจและไม่อยากจะคาดเดา เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปแล้วเช็คอินพร้อมด้วยข้อความน่ารักจากนั้นก็โพสต์ไปเป็นปรกติโดยที่ไม่รู้เลยว่านั่นเป็นการบอกทางใครบางคนให้มาหาอย่างง่ายดาย

มารีนั่งเงียบๆระหว่างรอก่อนจะเงยหน้ามองตามเสียงประตูร้านเพราะคิดว่าเป็นคนรักแต่กลับไม่ใช่แต่เป็นอีกคนที่รบกวนจิตใจตลอดทั้งคืน ผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่หน้าตาดีเต็มไปด้วยเสน่ห์ดึงดูดให้มองตามกำลังเดินผ่านหน้าไปโดยที่ไม่ได้มองกันเลยแต่กลับรู้สึกว่าเมื่อกี้เขาแอบมองเธออยู่

เฮียเฟยในตอนนี้หล่อกว่าเมื่อคืนอีก!

"มองใครห่ะ?"

"เปล่า แล้วทำไมนานจังสั่งอาหารรอเกือบสิบห้านาทีได้แล้วมั้งเนี่ย"

"ก็คุยเรื่องงานไงอย่างี่เง่าดิเรื่องแค่นี้เอง อืม…เมื่อคืนเพื่อนเธอบอกพี่ว่ามีผู้ชายเดินมาส่งถึงโต๊ะเลยไม่ใช่เหรอ คืออะไรอธิบายมาหน่อยสิมารี?"

"แล้วทำไมถึงคุยกับเพื่อนฉันได้ละ?"

"ก็…ช่างมันเถอะ! เล่ามาก่อนว่าใครมามันวอแวหรือว่าเป็นเราตั้งใจจะหาผัวใหม่ห่ะ นี่ห่างแค่ไม่กี่ชั่วโมงไม่เร็วไปหน่อยเหรอ?"

"พูดบ้าอะไรเนี่ย! เมื่อคืนฉันเมามากแล้วเป็นคนเดินไปชนเขาเอง พี่นั่นแหละมีอะไรปิดบังกันรึเปล่า ทำไมช่วงนี้ถึงดูเบื่อๆไม่วนใจกันแล้วยังชอบหาเรื่องบ่อยจัง!"

"พี่เปล่า!"

"แต่รอยที่คอน่ะไม่ใช่ฉันทำนะ!"

"พี่แค่คันเลยเกามันก็แดงเป็นธรรมดา อย่าหาเรื่องกันสิ!"

"กินไปเลยไม่หิวแล้ว!!"

"มารีหยุดเลยนะ!"

"ฉันจ่ายแล้วกินให้หมดด้วยละ!" เธอลุกจากโต๊ะในจังหวะเดียวกับที่เฮียเฟยเดินกลับมาหลังจากได้กาแฟสองแก้วแล้ว มือเราสัมผัสกันแผ่วเบาทำให้รู้ว่าเขาเดินเฉียดใกล้มากขนาดไหนในขณะที่มืออีกข้างถูกรั้งเอาไว้ เธอมองหน้าคนรักที่กำลังจะพูดอะไรออกมาแต่เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นนั่นทำให้เห็นว่าใครกันโทรมา

เพื่อนสนิทโทรหาผัวเธอควรคิดยังไง!?