เฮียเฟยแสนดี

ตอนที่ 5

ท่ามกลางสายตาพนักงานที่มองด้วยความงุนงงไม่รู้ว่าผู้หญิงที่เมาหลับเป็นใครและมีสถานะไหนกับเจ้านายตัวเอง เจ้าของผับก็อุ้มคนตัวเล็กขึ้นมีแนบอกพลางปรายตามองลูกน้องให้เคลียร์ทางแล้วเดินตามออกไปเงียบๆ โดยไม่มีคำสั่งเพิ่มหรือคำอธิบายใดๆทั้งสิ้น เพียงไม่กี่นาทีไลน์กลุ่มของพนักงานก็เต็มไปด้วยข้อความแสนเอาใจใส่เรื่องเจ้านายที่กลับไปแล้ว

บ้างก็ว่าเป็นเมีย

บ้างก็ว่าเป็นเด็กใหม่

บ้างก็ว่าถูกมอมเหล้า

เฟยขับรถพามารีกลับไปยังคอนโดหรูใจกลางเมืองแล้วก็นึกดีใจที่เพื่อนสนิทกลับไปเมื่อวานไม่อย่างนั้นคงตอบคำถามยาวแน่ เขาวางเธอลงบนเตียงเริ่มต้นเช็ดหน้าด้วยน้ำอุ่นแล้วตามด้วยลำคอ แขนและขาให้สบายตัวก่อนจะห่มผ้าให้แล้วไปอาบน้ำอุ่นประมาณสิบห้านาทีถึงได้เดินออกมาในชุดนอน เขานั่งลงบนเตียงนุ่ม ยื่นมือไปเกลี่ยเส้นผมที่ปรกดวงหน้าหวานละมุนไปทัดหูแล้วมองค้างอยู่แบบนั้น ดวงตากลมโตค่อยขยับออกมองด้วยความมึนงงแล้วค่อยๆขยับตัวนั่งด้วยความตกใจมาก

"ที่นี่…"

"คอนโดเฮียเอง หนูเมาหลับน่ะเลยพามาด้วย"

"ขอบคุณนะคะ งั้นหนูกลับดีกว่า"

"ค้างที่นี่แหละมารี ตอนนี้ดึกมากแล้วมันอันตรายสำหรับผู้หญิงตัวเล็กๆที่สติยังไม่เต็มร้อยส่วนเรื่องที่เราคุยกันก่อนหน้านี้หนูจำได้รึเปล่า?"

"จำได้ค่ะ แต่ช่างมันเถอะ! ปัญหาของหนูเดี๋ยวหนูจัดการเองดีกว่ารบกวนคนอื่น"

"ถ้ารู้ว่าถูกสวมเขาแล้วทำไมยังยอมโง่อยู่แบบนี้ละ หนูรักมันมากขนาดนี้เลยเหรอ?"

"มันเป็นเรื่องส่วนตัวของหนูเฮียเฟยไม่เกี่ยว!"

"โอเค ชอบกินหญ้านักก็ตามใจแต่จำไว้นะว่าสุดท้ายคนที่เจ็บที่สุดไม่แฟนของหนู ไม่ใช่เพื่อนของหนู ไม่ใช่ใครเลยแต่มันคือตัวหนูเองต่างหาก"

"เฮียเฟย!"

"เฮียกำลังเตือนสติอยู่นะไม่เห็นต้องโกรธเลยหรือว่าพอใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่หนูก็ร้องไห้นี่จะเรียกว่าพอใจในความสัมพันธ์นี้ได้ไง เฮียพูดได้เลยนะว่าในเมื่อรักมันมากกว่ารักตัวเองสุดท้ายถ้าไม่เป็นของตายก็คงถูกทิ้งอยู่ดีและเฮียเดาออกได้เลยว่าถึงเวลานั้นหนูจะไม่มีใครเหลืออยู่เลยในชีวิต!"

"หนูแค่กลัว!"

"มันก็แค่ช่วงหนึ่งของชีวิตเท่านั้นแหละไม่ใช่ตลอดไปสักหน่อย หนูไปอาบน้ำเถอะแล้วพรุ่งนี้ค่อยกลับเดี๋ยวจะไปส่ง"

"หนูไม่มีชุด"

"ก็ใส่ของเฮียไปก่อนแล้วกัน ชอบตัวไหนก็หยิบมาใส่เลยของแค่นี้เฮียไม่หวงหรอก"

เธอพยักหน้าตอบแล้วเดินไปตามทางที่เขาชี้บอกเพื่อจัดการตัวเองให้เรียบร้อยในเวลาไม่นานก็เดินไปเลือกเสื้อผ้าด้วยความตกตะลึงนิดหน่อยในความเป็นระเบียบเรียบร้อยจัดเรียงทุกอย่างดีเสียจนกลัวว่าจะทำห้องเขารกเอาได้ เธอเลือกแค่เสื้อยืดคอกลมธรรมดากับกางเกงวอร์มที่มีเชือกผูกได้

เขาตัวใหญ่เกินไปหรือว่าเธอเตี้ยกันแน่?

สูงตั้งร้อยหกสิบห้าเซ็นติเมตรเลยนะ!!

"เสื้อคนหรือเสื้อยักษ์เนี่ย!" พอมองตัวเองในกระจกแล้วก็น่าขำเพราะสรีระที่ค่อนข้างแตกต่างกันมากทำให้เสื้อผ้ามีขนาดใหญ่กว่ามากเช่นกัน เธอเดินออกมานอกห้องเขาก็ยังนั่งอยู่ที่เดิมแล้วยิ้มกว้างให้อย่างอบอุ่น

ทำไมคนแสนดีมากขนาดนี้ถึงโสดได้นะ

ไม่เข้าใจเลย!

"หนูตัวเล็กนะ"

"เสื้อเฮียต่างหากละที่ใหญ่"

"คืนนี้ฝันดีนะมารีเฮียจะออกไปนอนข้างนอก"

"จะดีเหรอคะ?"

"หรือจะให้เฮียนอนกับหนูละ?" เขาลุกขึ้นเดินไปหาเธออย่างไม่เร่งรีบอยากจะแกล้งหน่อยๆเพียงเท่านั้นเอง เธอก้าวเท้าถอยหลังไปช้าๆจนในที่สุดตัวก็ชิดกับผนังไร้หนทางจะหนีได้

เรามองหน้าสบตากันเงียบๆโดยไร้ซึ่งคำพูดใดออกมาทำลายบรรยากาศ ใบหน้าหล่อก้มลงไปอย่างช้าๆปลายจมูกเสียดสีกันเล็กน้อยตามด้วยริมฝีปากบดเบียดลงไปอย่างตั้งใจมอบจูบอ่อนหวานให้กับเธอรับไว้พิจารณา มือเล็กยกขึ้นมาดันหน้าอกในทีแรกแต่เพียงไม่กี่วินาทีก็ถูกรวบไว้อย่างง่ายดาย

ลิ้นอุ่นไล่ละเลียดกลีบปากอวบอิ่มตั้งใจเลาะเล็มเก็บกวาดเอาทุกรสชาติให้มากที่สุด อีกทั้งยังขบเบาๆให้เผยอปากออกแล้วดูดซ้ำอีกครั้งก่อนที่ลิ้นชื้นจะสอดแทรกเข้าไปตวัดพลิกพลิ้วภายในปากอย่างดูดดื่มปนหิวกระหายในเวลาเดียวกัน

มือเล็กถูกปล่อยให้เป็นอิสระยกขึ้นลูบหน้าอกขึ้นไปโอบกอดลำคอด้วยความเคลิ้มหลงไปกับสัมผัสหวาบหวามจนลืมสิ้นถึงความถูกต้อง มือใหญ่ลูบลำตัวอุ่นอย่างช้าๆจนมาถึงเอวบอบบางแล้วสอดมือเข้าใต้เสื้อยืดตัวใหญ่ปลดตะขอชุดชั้นในด้วยความชำนาญซะจนคนตัวเล็กไม่รู้สึก จูบแสนดูดดื่มตั้งใจหลอกล่อให้โต้ตอบกลับมาอย่างเผ็ดร้อน ลิ้นอุ่นตวัดปัดป่ายแลกน้ำลายอุ่นไปมาสลับกันรุกสลับกันรับอย่างไม่มีใครยอมใครนับครั้งไม่ถ้วน

มือใหญ่ประคองบั้นท้ายนุ่มอุ้มกระะเตงขึ้นเรียวขาเล็กตวัดรัดเอวสอบแน่นไม่ต่างจากแขนที่โอบกอดลำคอแกร่งเอาไว้ ท่อนขาใหญ่ก้าวเท้าเดินไปยังเตียงโดยที่ไม่มองทางด้วยซ้ำก่อนจะวางเธอลงโดยที่ยังจูบกันอย่างร้อนแรง มือใหญ่สอดเข้าไปภายใต้เสื้อยืดลูบไล้ผิวเนียนนุ่มอย่างถือสิทธิ์ก่อนจะบีบขย้ำหน้าอกนุ่มหยุ่นปลุกเร้าอารมณ์มากยิ่งขึ้นกว่าเดิม

"อื้อ…เฮียเฟยอย่า…"

"อย่าช้าใช่ไหม?"

"ฉัน…อื้ม…อย่าบี้นม…"

"ไม่ใช่แค่บี้แต่เฮียจะดูดนมหนูด้วย"

ก่อนที่ทุกอย่างจะถลำลึกไปไกลมากกว่านี้เธอใช้แรงเพียงเล็กน้อยยกมือที่สั่นเทาดันหน้าอกอุ่นออกเพื่อบอกให้เขาหยุดแม้ว่าจะไม่มั่นใจว่าเขาจะหยุดให้รึเปล่าเพราะเรามากันไกลมากแล้ว มือใหญ่ที่ถลกเสื้อเปิดเผยหน้าอกขึ้นกำลังดูดเม้มแล้วโลมเลียเสียจนเป็นรอยแดงช้ำประปรายทั่วทั้งหน้าอก

ลิ้นอุ่นตวัดเลียด้วยความหิวกระหายลากวนไปทั่วทั้งเต้าอวบ มือเล็กดันบ่าใหญ่อีกครั้งแรงกว่าเดิมทั้งที่หน้าอกยังแอ่นรับสัมผัสจนใบหน้าหล่อชะงักแล้วเงยหน้ามองคนใต้ร่างด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยมวลอารมณ์พลุกพล่านมองเธออย่างเว้าวอน

"ทำไม…"

"หนูมีแฟนแล้ว"

"เลิกกับมันแล้วมาเป็นของเฮียเถอะนะ!"

"เฮียเฟย…"

"หรือจะเอากับเฮียแล้วครางชื่อมันก็ได้"

"หนูทำไม่ได้!"

"โอเคก็ได้! ขอเวลาเฮียหน่อยแล้วหนูห้ามขยับตัวออกจากเตียงเด็ดขาดไม่งั้นเฮียคงรับรองไม่ได้ว่าจะหยุดไหวรึเปล่า"

"...อื้ม" เธอตอบด้วยเสียงสั่นๆตอบด้วยความไม่มั่นใจเท่าไรนักเพราะนอกจากอารมณ์ของเขาจะพลุกพล่านแล้วอารมณ์ของเธอก็พลุกพล่านเช่นกัน

เฮียเฟยขยับตัวนอนข้างกายอย่างแนบชิดแล้วท่อนแขนใหญ่ก็กอดรัดให้แนบชิดจนแทบจะกลายเป็นร่างเดียวกัน รู้สึกถึงผิวกายที่ร้อนผาวและส่วนแข็งขึงที่มีเพียงผ้าผืนบางกั้นเอาไว้เบียดตัวอยู่ ลมหายใจอุ่นเป่ารดต้นคอไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใบหน้าเราอยู่ใกล้กันมากขนาดไหน เธอกำลังจะขยับตัวออกแต่ท่อนขาหนักก็ยกขึ้นก่ายทับขาในขณะที่อ้อมกอดรัดแน่นยิ่งขึ้นกว่าเดิม

อารมณ์เราทั้งคู่ในตอนนี้ไม่ควรจะอยู่ใกล้ชิดแต่เสียงลมหายใจหนักนั่นกำลังพยายามหักห้ามใจไม่ทำอะไรมากกว่านี้เลยนอนนิ่งให้เขากอดอยู่แบบนี้

อ้อมกอดเฮียเฟยอุ่นกว่าของคนรักซะอีก

ทำไมถึงเป็นแบบนี้