my name is mocha (ข้อเสนอร้าย จากนายมอคค่า)

วันนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่ผมทำงานอย่างเดียวโดยไม่สนว่าใครจะชวนไปไหนหรือจะชวนผมไปทำอะไร เพราะผมไม่เคยสนใจอะไรนอกจากครอบครัวของผมและก็การทำงานเพราะที่ผมไม่สนใจก็เพราะว่าผมคิดอยู่เสมอว่าครอบครัวกับงานต่อมาก่อนผมเลยทุ้มเทให้กับการบริหารบริษัทของครอบครัวเป็นอย่างมาก และด้วยความที่ผมทำงานมาตั้งแต่อายุ 18 ปี ผมได้ประสบความสำเร็จในด้านหน้าที่การงานเพียงแค่อายุ 25 ปีเท่านั้น แต่วันนี้ผมจะหยุดทำงานหนึ่งวันเพื่อไปรับน้องสาวสุดหน้ารักของผมเพราะว่าเธอกำลังจะกลับมาจากเมืองนอก เพราะผมส่งให้เธอไปเรียนต่อปริญญาตรีที่อังกฤษ สงสัยจะไม่ใช่แค่ผมคนเดียวแล้วมั่งที่หยุดงาน

“สวัสดีครับพี่มอคค่า”ชายหนุ่มหน้าตาทะเล้นเดินยิ้มเข้ามาในห้องของผมโดยที่ไม่ขออนุญาตก่อนเข้าห้องเลย

“ไม่คิดจะเคาะปะตูก่อนเลยใช่มั๊ย”ผมถามกลับไปอย่างดุๆ

“โห!! พี่มอคจะซีอะไรนักกะอิแค่เคาะปะตูเนี่ย แล้วเมื่อไหร่พี่เอสเพรสโซ่จะมาเนี่ยเดี๋ยวไปรับยัยคาเฟ่ช้าก็โดนบ่นอีก”

“เดี๋ยวก็มาแหละเมื่อกี้เอสโทรมาบอกพี่แล้วว่าจะรีบมาแล้วค่อยไปพร้อมกันเลย แล้วแกละรีบมาเนี่ยเคลียงานเสร็จแล้วไง”

“ระดับคาปูชิโน่แล้วมีหรอที่จะไม่เสร็จ ผมทำงานเสร็จแล้วก็เลยเดินมาหาพี่นี่ไง”คาปูชิโน่พูดออกมาอย่างทีเล่นทีจริง แล้วทั้งสองคนก็นั่งคุยกันไปเรื่อยเพราะปกติทั้งคู่ไม่ค่อยได้มานั่งคุยกันแบบนี้ซักเท่าไหร่ เพราะส่วนใหญ่ก็ต่างคนต่างทำงานกันซะมากกว่า ไม่นานปะตูก็ถูกเปิดออกอีกครั้ง

“สวัสดีครับพี่มอคค่า โทษทีครับที่มาช้าไปหน่อย”ผู้มาใหม่กล่าวขึ้น

“ไม่เป็นไร งั้นเรารีบไปที่สนามบินเถอะ เดี๋ยวยัยคาเฟ่ก็จะลงเครื่องแล้ว”มอคค่าพูดขึ้นแล้วทุกคนก็พากันเดินออกมาเพื่อที่จะไปสนามบิน

ณ สนามบิน xxx

สองสาวที่กำลังจะเดินออกมาจากสนามบินไม่ใช่สิต้องบอกว่าหนึ่งสาวกับหนึ่งหนุ่มถึงจะถูก ถึงหน้าของชายหนุ่มจะหวานกว่าผู้หญิงก็เถอะ

“นี่คาเฟ่เธอจะให้ชั้นไปพักที่บ้านของเธอจริงหรอ ชั้นเกรงใจพี่ๆของเธอ”ช็อคชิพพูดด้วยสีหน้าที่จริงจัง เพราตนเองก็เกรงใจเพื่อนสาวคนนี้จริงๆ

“นี่แกจะเกรงใจชั้นทำไม เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอบ้านชั้นก็เหมือนบ้านแกนั้นแหละ อย่าคิดมากเลย เดี๋ยวรออีกแป๊ปพี่ๆของชั้นก็มาแล้ว ชั้นจะถือโอกาสนี้แนะนำพี่ๆของชั้นให้รู้จักเลย ไม่รู้ว่าวันนี้พี่ๆจะมากันทุกคนหรือเปล่า”คาเฟ่พูดออกมาอย่างจริงจัง เพราะเธอก็รู้ดีว่าพวกพี่ๆของเธอนั้นงานยุ้งแค่ไหน