“โธมัส...พระเป็นเจ้าเท่านั้นที่รู้ค่ะ...ว่าคุณ...รักคุณยูบีอาและคงลืมเธอไม่ได้ง่าย ๆ ”
เมื่อเวลาเริ่มเปลี่ยนจากกลางวันเป็นกลางคืน ช่วงรอยต่อนั้นทำให้ดาราวดีรู้สึกไม่ค่อยสบายตัวอีกครั้ง แต่ค่ำคืนนี้หญิงสาวต้องพยายามเก็บอาการที่ไม่ปกติของเธอไว้ขณะแต่งตัวภายในห้องนอนเพื่อเตรียมไปงานเลี้ยงเปิดตัวบริษัทแห่งใหม่ซึ่งเธอจำต้องไปเพราะเป็นความต้องการของเฟอร์นันโด เธอไม่ได้ถามพ่อบุญธรรมว่าเป็นงานของใคร หน้าที่ของเธอตอนนี้คือทำตัวเองให้ปกติมากที่สุดเพื่อไม่ให้ใคร ๆ สังเกตได้ว่าเธอกำลังตั้งครรภ์และอาการแพ้ท้องยิ่งนับวันก็ยิ่งทำให้เธอเหนื่อยล้ามากขึ้นทุกที
ทั้งที่อายุครรภ์แค่เดือนเดียว แต่ดาราวดีก็ต้องพบกับอาการแปลกประหลาดมากมายที่หญิงสาววัยยังไม่ครบยี่สิบต้องเรียนรู้สิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอในทุกวัน บางครั้งร้อนขึ้นมาเฉย ๆ และเหน็บหนาวจนต้องซุกตัวอยู่ในผ้านวมเป็นชั่วโมง สิ่งที่ทำให้เธอหวั่นกลัวมากที่ส
