Emotionless Woman

Chapter 1

THIRD PERSON P.O.V

Sa isang abandonadong gusali mayroong isang transaksyon na nagaganap sa pagitan ng dalawang tumataas na organisasyon, The Hellex organization at The Dragon Organization, sila ay nakikipagtransaksyon ng iba't ibang uri ng dagger mula sa iba't ibang bansa. Isa sa mga dagger na iyon ay ang, "Knife Silvers steel"

Ito ay pinaniniwalaan na ang makasaysayang batayan ay ang mga ganitong uri ng combat knives ay gawa sa Silvers steel. Gayunpaman, ang tip na ito ay naimbento sa "Silvers Steel" kamakailan lamang. Ang pag-unlad ay ginawa ng kumpanya sa ilalim ng pangalan ng steel. Sa unang lugar din sa pagbabawas ng gastos ng proseso ng pagmamanupaktura. Gaya ng sinasabi nila sa halip na ilang makapangyarihang mapagkukunan, ang disenyo ay binuo ng Rose Group.

At may isa pang tinatawag na butterfly na kutsilyo at iba pang uri ng punyal kasama na ang iba't ibang uri ng baril. Habang abala sila sa mga transaksyon, sa kabilang banda naman ay may isang walang emosyong babae na naatasan ng misyon na lansagin ang transaksyon na nagaganap sa abandonadong gusaling iyon. Tahimik siyang naglalakad at humahanap ng oras para maabala ang nagaganap na transaksyon.

"Mr. Curpoz narito ang iba't ibang uri ng punyal at baril. Ibebenta ko sa iyo sa halagang dalawang bilyon," Saad ni Mr. Villanueva.

"Bibili ako ng mga yan, basta sumunod ka lang sa rules, I hate those people who betrayed me, you know me Mr. Villanueva." Sambit ni Mr. Curpoz.

"I know, Mr. Curpoz ako yung tipo ng tao na sumusunod sa rules." Saad ni Villanueva habang nakangisi, ngunit tuso si Villanueva kay Mr. Curpoz, habang sila ay nagpapalitan ng mga transaksyon, si Curpoz ay biglang binaril ni Villanueva sa dibdib habang ang ilan sa kanilang mga tauhan ay nakikipagpalitan din ng bala.

"Ang tuso mo Mr. Villanueva hindi mo alam kung paano panatilihin ang usapan, pagbabayaran mo ito." Galit na saad ni Curpoz habang nahihirapang huminga.

"Ang tuso ko talaga pagdating sa mga ganito Mr. curpoz malas mo kasi wala kang utak." Saad ni Villanueva habang papalapit dito.

"Ito na ang iyong huling hininga," Ang sabi ni Villanueva habang nakangiti at binaril siya sa ulo. Ang mga tauhan ni Mr. Curpoz ay umatras matapos mawala ang hepe ng organisasyong Hellex. Habang si Mr. Villanueva ay nagsasaya sa kanyang pagkapanalo, isang tao mula sa isang madilim na sulok ng gusali ang nag salita.

"Masaya ba yun Mr. Villanueva? You won the victory. But too bad it's also your last day in this world." Sabi ng isang babae sa madilim na bahagi ng abandonadong gusali.

Biglang nanlamig si Villanueva at kanyang mga tauhan dahil sa boses na iyon na hinding-hindi mo papangarap na marinig sa buong buhay mo. Lumingon sa likuran si Villanueva.

"Sino ka at anong kailangan mo?" Tanong niya habang nanginginig sa takot. Biglang dahan-dahang lumabas ang babae, paglabas niya ay naaninag ni Villanueva ang isang babaeng nakasuot ng purong itim habang nakatingin lang sa baba.

Dahan-dahan niyang itinaas ang mukha at nakita ni Mr Villanueva ang postura niya pero nakamaskara ito tanging mata niya lang ang nakikita. Nang makita ni Villanueva ang kanyang mga matang Walang emosyon at walang buhay, bigla siyang napaatras dahil alam na alam niya ang mga mata na iyun ay walang iba kundi ang tinatawag na assassin ng organisasyon ng imperyo na itinago sa pangalang Alas.

"What are you doing here Ms. Alas you don't have business here." Saad ni Mr Villanueva.

"Your right Mr Villanueva I don't have business here, but sad to say my superior send me here to kill you." Sambit ni Alas habang nakangisi pero hindi nila nakita ang ngisi nito dahil nakamaskara ito.

Agad na itinaas ng mga tauhan ni Villanueva ang kanilang mga armas at pinaputukan ito, ngunit hindi nila matamatamaan ng bala.

Dahil si Alas ay isang sinanay na assassin sa organisasyon ng Empire, kaya ang pag-iwas sa mga putok ng baril ay pangalawang kalikasan sa kanya.

Habang binabaril nila ito isa sa mga tauhan ni Villanueva ang sinakal ni Alas dahil sa sobrang bilis ng kanyang mga kilos, hindi na masusubaybayan ng mga tauhan ni Villanueva ang kanyang mga kilos na para bang isang bugso ng hangin na dumadaan sa iyong harapan.

Habang ang iba ay natutumba, si Villanueva ay biglang naging estatwa sa kanyang kinatatayuan ngayon at nanginginig sa takot dahil alam niya ang katapusan niya dahil walang makakatalo sa isang bihasang mamamatay-tao ng organisasyon ng imperyo. Habang nanginginig sa takot, hindi niya napansin na nasa likuran niya pala si alas.

"Natatakot ha? Gusto ko yan Mr. Villanueva, gusto kong natatakot ang mga tao sa akin." Sabi ni Alas sabay bulong sa tinga ni Villanueva sa likod. Hindu pa man nakakagalaw si Villanueva ay nasaksak na siya ni Alas sa leeg, biglang sumirit ang dugo sa leeg niya at dahan-dahan itong bumagsak habang nakadilat pa ang mga mata.

As she left that abandoned building she uttered the words "Ang ginawa mo sa iba ay mangyayari din sayo." sabi niya sabay alis ng gusaling iyun. Nang umalis siya sa abandonadong gusaling iyon, sumabog ito.

EMORY ACE MONTEMAYOR P.O.V

Pagkatapos ng misyon, aabisuhan ko ang aking superior na natapos na ang misyon. Lumabas ako ng building nang walang iniwan na bakas na magtuturo na ako ang may gawa nito. Sumakay ako sa aking ducati at mabilis itong pinaandar palayo sa lugar na iyon, naiwan ang gusaling sumasabog.

Habang pinapatakbo ko ang motor ko ay iniisip ko kung pupunta ako sa lugar kung saan ako laging tumatambay. Inihinto ko ang motor ko ng makarating ako sa gusto kong destinasyon kung saan ako palaging pupunta. Ang swerte ko dahil gabi na ngayon pagkatapos kong iparada ang motor ko sa gilid ng puno pumunta ako sa gilid ng bangin at umupo doon at tumingala para makita ang nagniningning na mga bituin .

Habang nakatingin ako sa mga bituin wala pa rin bahid ng emosyon sa mga mata ko lagi naman akong ganito hindi naman ako ganito dati pero simula nung namatay ang dalawang pinakamahalagang tao sa buong buhay ko, magulang ko, ang mga ngiti sa labi ko ay biglang naglaho ang saya sa mga mata no'n na makikitang puno ng saya at ningning ay wala na hindi tulad ngayon na wala ka nang mababakas na emosyon kung titignan mo ang parang patay na walang buhay . Habang nakatingala sa mga bituin ay naalala ko Ang panahong iyon ang huling pagkakataon na nakausap ko ang aking mga magulang.

(FLASH BACK)

“Princess, be kind because your dad and I are going to New York to handle our business there, I want you to behave while we are not by your side okay? Manang Delia will be with you so don't give Manang Delia a hard time to handle you sweetie.” Mom said while smiling I can't help to smile too and response.

"Yes mom I'll behave while you and dad are away, but mom don't forget my Gift." I said with a smile I saw dad coming down the stairs while carrying his and mom's luggage after dad came down he went to us.

“My princess be kind while we're away, okay? I don't know when we will end there but we always have a video call princess." Dad said while smiling at me. They hug me and they kiss both my cheeks.

I also kissed them and bid my goodbye. I went with them out of the House "We're going now sweetie." Mom said then bid her good bye to me, dad drive the car, I raise my hand and wave as a good bye to them while smiling.

I entered the House and watched a cartoon while I was busy watching unaware the time is over an hour.

Naisipan kong pumunta sa garden at umupo sa swing bago pag masdan ang ganda ng mga bulaklak habang dinuduyan ang sarili.

Even though I haven't stay a few minutes looking at the flowers there, I saw Manang Delia coming towards me as if anxious.

"Emory don't be surprised by what I'm going to say."

"What is that Manang delia." I asked.

"Emory, your parents are gone." Para bang binagsakan ako ng langit at lupa ng marinig ko iyun kay manang Delia.

(END OF FLASHBACK)

In my parents funeral I cried a lot on the same day I also promised that I would avenge them. The culprit in my parent’s death was unable to find security because they fled.

Years after that incident I became one of the skilled assassins in the empire organization I learned to stand on my own two feet I never wanted to be with friends and others who will also be my weakness in the end.

The individuals who salute the globe above like the person who shamed my parents I did not hold justice to the authorities since it was my own hand the one who provided justice to their deaths I killed them mercilessly because killing my parents would be the end of them.

after that memory for how many years of living, my tears come out in my eyes for the first time. I didn't wiped the tears that dripped from my eyes and let it go, I stood up and felt the wind and for the last time I smiled and let myself fall into the abyss.

I thought revenge for my parent's death would make me happy but I'm wrong. I didn't gain anything instead I gain sadness and feel empty. I think ending my life in this way will make me rest but I am wrong. The beginning of my life is just starting.