บทที่ 15

1227 Words

“ที่พื้นนะ เพราะเตียงนี้มันแคบ แถมถ้าจำไม่ผิดมีใครบางคนเคยบอกว่าให้ตายยังไงก็ไม่มีทางเฉียดเข้ามาด้วยสิ” คุณกันติมายังคงไม่หมดสนุกกับการได้ปั่นหัวบุตรชายไปง่ายๆ ตัดสินใจเอ่ยกำชับอีกหน   ก่อนจะลากลูกสะใภ้ไปล้มตัวนอนด้วยกันบนเตียงในเวลาต่อมา            ริ้วแพรพยายามข่มตาให้หลับแต่มันก็ยากเย็นเหลือเกินเมื่อความรู้สึกผิดที่ต้องปล่อยให้สามีนอนพื้นขณะที่เธอได้นอนอยู่บนเตียงอย่างสบายยังคงกันกินความรู้สึกภายในใจ ต่างจากคุณกันติมาที่หลับสนิท ไม่ได้สนใจสักนิดว่าบุตรชายและลูกสะใภ้จะรู้สึกอย่างไรกัน            “อุ้ย! พี่เกื้อ ทำอะไรคะ!!” เพียงไม่นานหญิงสางก็ร้องลั่นเมื่อจู่ๆ    ก็ถูกอุ้มจนตัวลอยจากฝีมือของคนที่เธอคิดเอาเองว่าหลับไปแล้ว            “เงียบ! อยากให้แม่ตื่นมาแหกอกฉันรึไง!” เกื้อคุณดุภรรยาเสียงแข็งก่อนจะอุ้มเธอออกมาจากบ้านใหญ่ เดินตรงกลับบ้านตัวเอง            “คุณแม่จะว่าเอานะคะ”       

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD