คลั่งไคล้

คนเมา

"พี่ไทค์คะ พี่ไทค์"

" ... "

"พี่ไทค์!"

คะนิ้งโบกมือไปมาตรงหน้าของไทเลอ เธอเห็นเขายืนมองเธอนิ่งมาพักใหญ่ๆ แล้ว หลังจากที่เขาเสร็จกิจของเขาแล้วหันมาเจอเธอเขาก็นิ้งไปเลยโดยไม่ได้พูดอะไรออกมา เขาเรียกแค่ชื่อเธอเพียงแค่คำเดียวเท่านั้น

ไทเลอกระพริบตาปริบๆ ก่อนที่สติจะกลับมาอีกครั้ง เมื่อครู่นี้เขาไม่ได้กระทำกับเธอจริงๆ หรอกเหรอ มันเป็นเพียงแค่ความเมาที่พาให้เขาคิดเตลิดไปไกลได้ขนาดนั้นสินะ

"นิ้ง"

"นี่มันห้องน้ำหญิงนะคะ เข้ามาได้ยังไง"

"เห้ย! เมื่อกี้เห็นเอ่อ ... เห็น ... เห็น มันรึเปล่า"

จะถามว่าเห็นจูโม่ของเขาไหมมันก็จะตรงไปหรือเปล่าไทเลอรีบหมุนตัวกลับหลังหันทันที เขาอายจนแทบจะหมุดแผ่นดินหนีให้ตายเถอะคะนิ้งมาทำอะไรที่นี่วะเนี่ย

เขาก็บ้าจินตนาการห่าเหวอะไรที่มันทุเรศขนาดนี้วะเนี่ย เผลอทำอะไรที่มันไม่ดีไปหรือเปล่าวะเนี่ย เธอจะรังเกียจเขาไหม เห้ยย! หรือเขาแอบจูบเธอไปแล้วหรือเปล่าวะไทเลอแอบยิ้มอย่างดีใจก่อนจะตีสีหน้าเรียบเฉยแล้วหมุนตัวกลับมาหาคะนิ้งอีกครั้ง

ดวงตากลมโตของเธอจ้องมองเขาอย่างมีความสงสัย ก่อนจะเดินเข้ามาจับแขนแกร่งของไทเลออย่างเบามือ หวังว่าครั้งนี้คงไม่ใช่สิ่งที่เขาคิดไปเองอีกแล้วนะ

"ไหวไหมคะพี่ไทค์"

"นิ้งยังไม่ตอบพี่เลย เห็นมันไหม"

ใบหน้าหวานเกิดสีแดงระเรื่ออย่างเห็นได้ชัดคะนิ้งก้มหน้าลงเล็กน้อยแล้วพยักหน้าให้ไทเลอได้รู้ว่าเธอเห็นของเขาเต็มๆ เชียวแหละ

"ให้ตายเถอะ!"

"ไม่เป็นไรนะคะพี่ไทค์ เดี๋ยวนิ้งก็ลืมแล้ว"

ลืม! เขาไม่อยากให้เธอลืมไม่ว่าจะเป็นเขาหรือจูโม่ของเขา เขาก็ไม่อยากให้เธอลืม ไทเลอมองหญิงสาวนิ่งตั้งใจจะฉกฉวยโอกาสจากเธอ แต่ทว่า ...

"โอ้กกกกกกก!"

"ว้ายยยย! พี่ไทค์!"

มาเฟียหนุ่มรีบยกมือขึ้นปิดปากดันร่างบางให้ออกห่างแล้วพุ่งตัวไปที่ชักโครกทันที เขามวนท้อง มึนหัว คล้ายจะลืมตาไม่ขึ้น แล้วปล่อยของที่กินไปวันนี้ออกมาล็อตใหญ่โดยมีคะนิ้งคอยลูบหลังให้อย่างเบามือ

"ดื่มหนักเหรอคะ กลับบ้านไหมเดี๋ยวนิ้งไปส่ง"

ไทเลอไม่ได้ตอบ เขายกมือขึ้นทำท่าโอเค ก่อนจะปลดปล่อยออกมาอีกครั้งอย่างไม่มีฟอร์ม คะนิ้งยังทำหน้าที่ลูบหลังให้เขา แล้วหยิบทิชชูออกมาเช็ดปากให้เขาเบาๆ

"กลับบ้านไหมคะ เดี๋ยวนิ่งไปส่ง"

"พี่ขอนั่งพักแป๊บครับ พี่มึนหัว"

"ค่ะ งั้นนิ้งอยู่เป็นเพื่อนนะคะ"

แม้เหตุการณ์จะเกิดขึ้นในห้องน้ำคับแคบ และไทเลอเองก็อยากจะออกไปจากที่นี่จนเต็มแก่แล้ว ไม่ใช่ว่าไม่อยากอยู่กับเธอสองต่อสองแล้ว แต่บรรยากาศมันไม่น่าภิรมย์สักเท่าไหร่ต่างหาก

มาเฟียหนุ่มปิดฝาชักโครกลงแล้วนั่งลงบนฝ่าชักโครกอย่างหมดสภาพก่อนจะรั้งร่างบางของคะนิ้งให้นั่งบนต้นขาแกร่งของตัวเองแม้หญิงสาวจะขัดขืนเพียงเล็กน้อยแต่เห็นว่าเขาเมาหรอกนะเธอจึงยอมปล่อยเลยตามเลย

หลายนาทีผ่านไปไทเลอกับคะนิ้งก็ยังนั่งอยู่ที่เดิมท่าเดิม มาเฟียหนุ่มที่รู้สึกดีขึ้นบ้างแล้วก็ปล่อยหญิงสาวให้เป็นอิสระแล้วหยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเขาตระกองกอดหญิงสาวจากทางด้านหลังก่อนจะคล้องแขนไปที่ลำคอของคะนิ้งแล้วเดินออกมาหน้าห้องน้ำ

"นายครับ"

"เออ" แพนเตอร์ผงะเล็กน้อยเมื่อผู้เป็นนายหิ้วสาวออกมาด้วย ไม่ใช่สิต้องบอกว่าสาวหิ้วออกมาถึงจะถูก ก่อนจะหันไปมองหน้าธามไทเพื่อปรึกษาหารือกันทางสายตาแล้วพุ่งตัวมาที่ผู้เป็นนายในทันที

"อย่ามาจับตัวกู"

น้ำเสียงดุดันของผู้เป็นนายพูดขึ้น เขาตวัดสายตามองลูกน้องทั้งสองอย่างคาดโทษหากว่าลูกน้องของเขายังเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเขาอีกเขารับรองได้ว่ามีแรงเมื่อไหร่จะยิงทิ้งเรียงตัวเลย เขาไม่อยากปล่อยโอกาสที่จะได้อยู่กับคะนิ้งให้หลุดลอยไป

"คุณผู้หญิงครับ ช่วยคืนเจ้านายของผมมาด้วยครับ แล้วผมต้องขอโทษด้วยที่เจ้านายของผมอาจจะทำให้คุณเดือดร้อน"

"ไม่เป็นไรค่ะ นิ้งไม่ได้เดือดร้อนอะไร งั้นนิ้งคืนพี่ไทค์ให้ละกันนะคะ"

แพนเตอร์กับธามไทกำลังจะเดินเข้าใกล้ไทเลออีกนิด แต่ต้องชะงักอีกครั้งพร้อมกับเสียวสันหลังวาบขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นปากหนาของผู้เป็นนายขยับอย่างช้าๆ โดยไม่มีเสียงออกมา

'อย่าเสือก'

เป็นอันรู้กัน นายของเขาก็ขาดเรื่องพวกนี้มานานงั้นก็คอยดูอยู่ห่างๆ แล้วกันไม่อยากให้ผู้เป็นนายต้องพลาดท่าให้ผู้หญิงคนอื่น แม้จะแอบสงสัยอยู่มากเพราะปกติไทเลอจะไม่ค่อยยุ่งกับผู้หญิงมากนัก นอกเสียจากให้พวกเขาหาเด็กให้เพราะพวกเขาก็จะคัดมาแต่ของดีพรีเมี่ยมให้กับผู้เป็นนายเท่านั้น

"ผมต้องไปแจ้งเพื่อนของนายก่อน งั้นรบกวนคุณผู้หญิงด้วยแล้วกันนะครับ"

ธามไทพูดขึ้นในขณะที่แพนเตอร์หยิบกล่องถุงยางอนามัยออกมาแล้วยัดใส่กระเป๋ากางเกงของไทเลอไว้ให้ โดยที่คะนิ้งไม่รู้ตัว แม้ไทเลอจะใช้สายตาด่าลูกน้องแต่มุมปากหนากลับกระตุกยิ้มพึงพอใจขึ้นมาอย่างชัดเจน

"รบกวนนิ้งหน่อยนะครับ พี่ไม่ไหวจริงๆ"

"แล้วลูกน้องพี่ไทค์ละคะ"

"มันต้องดูความเรียบร้อย เดี๋ยวจะตามไปทีหลังครับ"

คะนิ้งพยักหน้ารับรู้แล้วพาไทเลอเดินออกไปจากคลับโดยมีแพนเตอร์ช่วยพยุงอีกแรง เธอนำหน้าแพนเตอร์เดินไปที่ลานจอดรถจับมาเฟียหนุ่มยัดเข้าที่นั่งข้างคนขับแล้วปิดประตูลงเบาๆ

"ที่อยู่พี่ไทค์ละคะ"

คะนิ้งไม่รู้จะไปส่งไทเลอที่ไหนเธอหันมาถามเขาแต่มาเฟียหนุ่มกลับหลับใส่ คนบ้าอะไรขึ้นรถแล้วหลับทันทีแล้วเธอจะไปส่งเขาไปที่ไหนละเนี่ย คะนิ้งมองออกไปนอกรถยังเห็นแพนเตอร์เดินอยู่จึงเปิดกระจกตะโกนเรียกแต่เขาก็ไม่หันหน้ากลับมา

"พี่คะ พี่ พี่ลูกน้องคะ"

หญิงสาวทำหน้ายู่เมื่อไม่มีใครให้พึ่งส่วนคนข้างๆ ก็ตัวใหญ่เสียเปล่าดันเมาซะได้ เท่าที่เธอรู้มาคนเมาพออาเจียนออกมาแล้วมันจะดีขึ้นไม่ใช่หรือไง แต่ทำไมไทเลอกลับยังดูเมาหนักอยู่

"ช่วยไม่ได้ งั้นไปคอนโดนิ้งก่อนละกันนะคะพี่ไทค์"

.

.

.

- คอนโดคะนิ้ง –

"ขอบคุณนะคะ นี่ทิปค่ะ"

คะนิ้งให้ รปภ. ช่วยแบกไทเลอขึ้นมาที่ห้องของเธอ เมื่อเสร็จเรียบร้อยเธอก็เดินไปปิดประตูห้องเปิดแอร์จนเย็นฉ่ำ ก่อนจะเดินมาถอดรองเท้าหนังราคาแพงพร้อมกับถุงเท้าของไทเลอออก แล้วตัวเองก็เดินไปเข้าห้องน้ำเพื่อจัดการกับตัวเองจนเรียบร้อยโดยไม่รู้เลยว่าคนขี้เมากำลังอมยิ้มเมื่อเห็นเธอเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ

"แค่กลิ่นติดเตียงยังหอมขนาดนี้เลยเหรอวะเนี่ย"