- บ่ายสามโมงวันต่อมา –
ท่อนแขนแกร่งวางพาดไปที่เอวบางของคะนิ้งโดยที่ทั้งคู่ยังคงนอนตระกองกอดกันอย่างอบอุ่นอยู่บนเตียงนอนนุ่มหลังใหญ่ ทั้งสองร่างผ่อนลมหายใจออกมาอย่างสม่ำเสมอ และคงไม่ต้องถามว่าทำไมบ่ายสามโมงแล้วคนทั้งคู่ถึงยังไม่ตื่นสักที
เพราะว่ามาเฟียหนุ่มอาจจะคลั่งไคล้เธอจนมากเกินไปจนทำให้ร่างกายของเธอบอบช้ำและไร้เรี่ยวแรง เขาดูดกลืนเรี่ยวแรงของเธอไปซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างไม่รู้จักเหน็ดไม่รู้จักเหนื่อยและไร้ความปรานี
"อืออออ~" คะนิ้งครางอื้ออึงในลำคอเมื่อรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เธอรับรู้ได้ว่าร่างกายของเธอกำลังถูกใครบางคนยุ่มย่ามอยู่แถวจุดซ่อนเร้น เธอผงกศีรษะขึ้นเห็นไทเลอกำลังจูบซับหน้าขาขาวอวบของเธอก่อนจะส่งเรียวลิ้นหนาแตะสัมผัสไปที่จุดอ่อนไหวที่ไร้แพรไหมปกปิดกลางกาย
"อื้อออ! พี่ไทค์"
ไทเลอหยุดการกระทำของตัวเองทันทีที่ได้ยินน้ำเสียงงัวเงียของคะนิ้งเขาผงกศีรษะขึ้นแล้วส่งยิ้มไร้เดียงสาไปให้ห
